________________
[ ૨૮૬ ]
પ્રભાવિક પુરુષા :
“ અહા ! શુ પેલા સિંહ આ રસ્તેથી ગયા ? હું એની શેાધમાં જ આ તરફ નીકળી આવ્યે છું. એ મારા સુખદુ:ખના સાથી છે. મે પૂર્વે એક વાર તેના પગમાં વાગેલેા કાંટા કાઢ્યો હતા ત્યારથી અમારા વચ્ચે દોસ્તી જામી છે. એ વિકરાળ પ્રાણીમાં પણ સ્નેહ જેવી ચીજ છે. જાણે એકાદ પાળેલે શ્વાન ન હોય તેમ મારી આજ્ઞા એ ઉઠાવે છે. મારા સહવાસથી કહેા કે ચાહે તા એનામાં રહેલા કાઇ કુદરતી અંશથી કહેા ગમે તે હા-પણુ આ પ્રદેશમાં એના રંજાડ નહિં. જેવા છે. પેલીમેરના જંગલી પશુઓના શિકાર સિવાય કોઇ માનવીને ભાગ લીધાનુ મેં સાંભળ્યું નથી. મારા સરખા એની જાતના પૂર્વ વૈરી પ્રત્યે પણ જયારે એ પ્રેમાળ બન્યા છે ત્યારે આપ જેવા કરુણાના અવતાર સત પ્રતિ એ ક્રૂર ન જ બને. આપનું મુખારવિંદ જોઇએ. આ તરફ ફરકે જ નહીં. એ સિંહના ખાળિયામાં મને લાગે છે કે કાઇ હરણીઆના જીવ છે. મને ગર્જના સાંભળી લાગેલું કે તે જ મારા સાથી હાવા જોઇએ તેથી તેા હું હાકેાટા પાડી રહ્યો હતા, પણુ આપ સને અહીં જોતાં જ એ ચાહ્યા ગયા જણાય છે ! ”
“ ખેર ! જે થાય છે તે સારાને માટે. આ માર્ગ લેવાનુ પ્રત્યેાજન તા ભાઈ તને મળવા પૂરતું જ હતુ. કુદરતે તને મેળવી આપ્યા એટલે હવે મૂળ મુદ્દા પર આવી જઉં. તે મારા કહેવાથી ધર્મ સમજી અશ્વ આપ્યા હતા પણુ યજ્ઞમાં જીવતા પ્રાણીને હામી દેવામાં ધર્મ નથી પણ મહાન અધમ છે, એ કાળે એ વાત હું સમજેલા નહીં. પાછળથી એ સત્ય મને લાધ્યું. સાચા ધર્મ અહિંસામાં સમાયા છે. જે આત્મા સર્વ વેામાં પેાતાના સરખા આત્મા વસે છે એમ જોઇ પરને
