________________
પટ્ટધર એલડી :
[ ૨૭૭ ]
પેાતાને આંગણે પધારવાના આમંત્રણેા પણ પાઠવ્યા. સમારભના ચાઘડિયા વાગી રહ્યા છતાં અન્ય" એમ કે લક્ષણવતા અશ્વ જે યજ્ઞનુ અગત્યનું અંગ લેખાય તેની પ્રાપ્તિ ન થઈ. એ મહાશયે પૈસા ખરચવામાં કચાશ નહાતી રાખી પણ જાતિત અશ્વો કયાં તેા રાજદરબારમાં હાય કિવા કાઇ લક્ષ્મીવંતને ત્યાં હાય. તેએ પૈસાના લેાલથી ભાગ્યે જ લલચાય. જ્યારે સામાન્ય માણસ પાસે એવા ઘેાડા જવલ્લે જ સભવે. તપાસ કરતાં પાટલીપુત્ર નજીકના ગામમાં એક પશુપાલકને ત્યાં એક જાતિવ્રત તુમાર છે એવી ખબર મળી. ત્યાં માણુસા દોડાવ્યા પણ એ માણસ કે જેનુ નામ સહાલ હતું તેણે કાઇપણ હિંસામે પેાતાના વહાલા અશ્વને વેચવાની ઘસીને ના પાડી. ગમે તેમ કરી એ અશ્વ લવાય તા જ મુહૂર્ત સચવાય, નહીં તેા છેલ્લી ઘડીએ બધુ કરેલુ ધૂળ થઈ જાય એવી સ્થિતિ ઊભી થઇ. પૂર્વે એ ગામમાં હું શય્યા પૂરાવવા ગયેલા તે વેળા સદ્દાલના સામાન્ય પરિચયમાં આવેલે એટલે ભૂદેવાની નજર મારા પ્રતિ વળી. કોઇપણ રીતે એને સમજાવી અશ્વ લઇ આવવાનું કાર્ય મને સોંપાયું. હું સાલની પાસે પહોંચ્યા. પ્રથમ તા જોઇએ તેટલી રકમ લઇ ઘેાડા વેચવા કહ્યું પણ એ સરલ પ્રકૃતિના આદમીએ ચેાખ્ખું કહ્યું કેમહારાજ ! ( બ્રાહ્મણને વચ્ચે। મહારાજ તરીકે જ સએપે છે) મારા પુત્રથી પણ વધુ પ્રિય એવા એ અશ્વને હું ધનના લેલે વેચવા નથી ઇચ્છતા. જ્યારથી મેં ગિરિગુફા એમાં પડકાર કરી દીપડા અને સિંહું જેવા જંગલી પ્રાણીઓને વશ કરવાનું આરંભ્યું ત્યારના એ મારા નિમકહલાલ સાથી છે. એની પીઠે ચઢી હું કેટલીએ વાર મરણુસંકટમાંથી બચી ગયે
રર