________________
[ ૨૧૦ ]
પ્રભાવિક પુરુષે : વહાલી સ્વસા ! તારી અટકાયત પાછળ મારા પ્રત્યેને નેહ કામ કરે છે એ હું સમજું છું, પણ એનું સુકાન ફેરવવાની જરૂર છે. મને આ સંસાર પર તિરસ્કાર તે કેટલાક સમયથી ઉદ્દભવ્ય હતો જ. એમાં મહાત્માની આજની દેશનાએ સાચે વિરાગ જન્માવ્યું છે, માટે તમે મને એ મહાપુરુષના સહવાસમાં વસવાની હસ્તે મુખડે અનુજ્ઞા આપો. એ રીતે જ મારા પ્રત્યેનો નેહ દાખવે. મારા કલ્યાણની દિશાના દ્વાર ખોલે. મન જ્યાં ચુંટયું ત્યાં વિલંબ કરો નિરર્થક છે.”
“પ્યારા ભાઈ! તે પછી હું તેના આધારે રહું? સાસરીયાની કેવી નજર છે એ તે તું જાણે છે. તારા અવલંબને તે હું રહેલી છું. પિતાશ્રી કોના ભરોસે આપણું બન્નેને મૂકી ગયા?”
વહાલી બહેન ! સ્વાધ્યાય કરતાં કેટલીય વાર તમે બોલો છો—‘કેના છે. તેના વાછર, કેના માય ને બાપ” એ લીટીનો અર્થ વિચારશે તો તરત સમજાશે કે આ સંસારમાં કઈ કેઈનું નથી. દરેક પિતાની કર્મસંચિત મૂડી પર જીવે છે. તમે મારા આધારની વાત પર મુસ્તાક રહેતા હશો પણ કાળની બેંધમાં કોણે જોયું છે કે એની અવધિ કેટલી છે? શિરછત્ર ચાલ્યા ગયા છતાં આપણું જીવન નર્યું કે નહીં? તેમ હું પ્રવ્રજયા લઈશ તેથી તમારું-ગાડું અટકી પડવાનું નથી. જ્યારે કીડી-મકેડી જેવા પિતાના પેટ ભરી શકે છે તે તમારા સરખી અનુભવી અને સહનશીલતાની મૂર્તિને એમાં કંઈ જ મુશ્કેલી નડે તેમ નથી જ.”