________________
આચાય યશાભદ્રસૂરિ :
[ ૨૨૧ ]
ભદ્રેશ કર–સાહેબ ! શય્યંભવભટ્ટ આ શેરીના વતની છે એ સાચું છે તેમ એ સાધુ બની ગયા એ પણ મારી જાણમાં છે. એમને મળવા તેમના પુત્ર મનક કેટલાક મહિના પૂર્વે ગયેા છે પણ તેના કંઇ સમાચાર નથી. લેાકવાયકા પ્રમાણે ભટજીએ તેને પણ સાધુ બનાવી દીધા છે એ શું સાચુ' છે પતિથી એકાએક ત્યજાયેલી લલના-માત્ર મૂાળકના આધારે જીવન નભાવી–કંઇ આશાના કિલ્લા રચતી એવી એ અખળાનાં
એક અવાર સમા-ગભરુ બાળકને મળવા આવતાં સાધુ મનાવવા એ શું વ્યાજબી છે ? અર્જુન્તના ધર્મ આ જાતની આજ્ઞા આપે છે? મારા અભ્યાસ વધારે નથી છતાં જે કંઈ જાણવામાં આવ્યું છે તે ઉપરથી જૈનધર્મ વિનયપ્રધાન કહેવાય છે અને માતા-પિતાની આજ્ઞા વિના પુત્રને દીક્ષા અપાતી નથી એવા તેને નિયમ છે. દીક્ષા આપવા સબંધી ઘણા કાનૂન પણ છે. ”
ભદ્રંશકરના આવા અકસ્માતિક પ્રશ્નથી મ`ડળીના કેટલાક સાધુએ અજાયણીમાં પડી ગયા! સ્થવિરજીના ઇસારે થતાં એક દક્ષ સાધુ મિષ્ટ વાણીમાં જવાબ આપતાં મેલ્યા——
“ પ્રિય યુવક! તારા પ્રશ્ન વાસ્તવિક છે. ઊડતી અા આએ જન્માવેલ કચુખરમાં સત્ય શું છે એ દર્શાવવા ખાતર ગુરુદેવે એમના આ પટ્ટશિષ્ય યશાભદ્રજીને આ તરફ વિહાર કરાજ્યેા છે. અત્યારસુધી સ્થવિર સાથેના વાર્તાલાપથી તમા એટલુ તા અવધારી શકયા હશે! કે એ ધર્માત્મા કાઇ વાત ખી કહેવાના નથી. સાધુપણાના અચલા હેઠળ કંઇ જ છુપાવવાનું હાતુ નથી. જગતના કાચના યંત્રવડે જોતાં ઘડીભર જે દ્રશ્ય
