________________
આચાર્ય યશોભદ્રસૂરિ :
[ ૨૩૧ ] મુજબ મારા ગુરુદેવે મનકને મૂંડી નથી નાખ્યા પણ મનક પિતે સ્વેચ્છાથી શિષ્ય તરીકે દીક્ષિત થયો છે. એ અમારે ગુરુભાઈ બન્યા છતાં એના હૃદયમાંથી માતા પરનું આળ દૂર કરવાની વાત રંચ માત્ર ભૂંસાઈ નહોતી. ચોમાસું પૂરું થવાની, ચાતક જેમ મેઘની રાહ આતુરતાથી જુવે તેમ તે જેતે હતો. મારા ગુરુજીને આટલી નાની વયમાં તેને ત્યાગીજીવન પ્રત્યે દઢ રાગ જોઈ આશ્ચર્ય ઉપર્યું. પૂર્વધર એવા તેઓશ્રીએ એકદા ઉપગ મૂકતાં આ નવદીક્ષિતનું આયુષ્ય અ૯પ જોયું. ચોદપૂવ શ્રુતકેવલી કહેવાય છે અને એ સાચું જ છે. એમનું જાણવું કે જેવું કેવલજ્ઞાનીના જાણવા-જેવા જેવું સોએ સે ટકા ખરું પડે છે. તરત જ તેઓશ્રીને અલ્પજીવી સંતાનને–
સ્વ શિષ્યને-માનવ જન્મ સફળ કરવાનો વિચાર ઉભ. તેમને એક જ માર્ગ જણાયે અને તે એ જ કે મનકે જે ચારિત્ર દ્રવ્યથી ગ્રહણ કર્યું છે તે ભાવથી યથાર્થ રીતે પરિસુમે-મનકનો આત્મા ભાગવતી દીક્ષામાં સંપૂર્ણપણે-સમજીને તરબળ બને–તે થાડામાં ઘણું થાય.
પછી ચૌદ પૂર્વમાંથી તેઓશ્રીએ દશવૈકાલિક સૂત્રની રચના કરી અને અહર્નિશ એનું મનકને અધ્યયન કરાવવા લાગ્યા. શિષ્ય સત્વર એ સૂત્રને પાર પામે એ સારુ તેઓ ગમે તેમ સમય કાઢી અભ્યાસ પૂરઝડપે આગળ વધારવા લાગ્યા. મનક પણ ખંતથી એમાં લીન બન્ય. અમારામાંના ઘણાને આ પ્રવૃત્તિથી આશ્ચર્ય થયેલું. એ વેળા અમે સર્વ મનક ગુરુનો પુત્ર થાય છે એ વાત જેમ જાણતા નહતા તેમ એ અપાયુષી છે એ વાતથી પણ અજાણ હતા.
ht:-
ગામ :-
ધામ