________________
આચાર્ય યશોભદ્રસૂરિ :
[ રર૯ ] સમિપમાં બેઠેલા, વેત, વસ્ત્રોમાં શોભતા, પુણ્યશ્લેક ગંગામૈયાના સોભાગી પુત્ર મનકનો મારા ગુરુ શ્રી શય્યભવ સહ મેળાપ ચંપાપુરીની ભાગોળે થયેલ. સામાન્ય વાતચિત પરથી જ પિતાએ પુત્રને ઓળખ્યો અને એ વાતથી મનકને વાકેફ કર્યો. એ વેળા વિનીત તનુજે એક માગણી પિતા પાસે મૂકી. * “એક વાર મારા ગામમાં પધારે અને મારી જનેતાને શિરે જે કલંક ચઢાવાય છે, એથી હું “નબાપા” તરીકે ઓળખાઉં છું એ વાતને સાચા સ્વરૂપમાં રજૂ કરે.” ગુરુજીએ દુનિયા દોરંગી છે ” અને “લેકના મઢે કંઈ ગળણું ન બંધાય” એમ કહી ખાતરી આપી કે –
તું મારો જ પુત્ર છે અને તારી જનેતા કુળવતી છે. હું ચાલી નીકળ્યો ત્યારે તે ગર્ભવતી હતી. એ વાત મારા ઉપરાંત બીજા પણ જાણે છે. હું કલ્પી શકું છું કે તારા પર આ જાતનો આરોપ ઓઢાડવામાં કેવળ મારા પ્રત્યેની અસૂયા જ અગ્ર ભાગ ભજવે છે.
મનક–“તે પછી એક વારની આપની એ પ્રેયસીની ખાતર, આપ મારી સાથે ગામમાં આવે. અમારા પ્રત્યેને રાગ આપ ભલે ત્યજ; પણ ફરજ ન ચૂકે.”
ગુરુજીએ મનકની વાત સ્વીકારી અને કહ્યું કે–ચમાસું વ્યતીત થયે જરૂર હું એ તરફ વિહાર કરીશ; કારણ કે નિર્ચ વષકાળમાં વિહાર કરી શકતા નથી. વત્સ ! હવે તું સુખેથી સીધાવ અને તારી જનનીને આ વૃત્તાન્તથી વાકેફ કર.”