________________
આચાય યોાભદ્રસૂરિ :
[ ૨૫૩ ]
છે
વિશાળ જનસમૂહ સમક્ષ હું પ્રિય શિષ્ય એવા યશાભદ્રને જાહેર કરું છું. હવે ગચ્છતા ભાર તેમણે જ વહન કર અને સંઘે તેમની જ આગેવાની સ્વીકારવાની છે. શેષ જીવન હુ તા હવે આત્મચિંતનમાં વ્યતીત કરીશ. ’
સભાજના—“ ગુરુદેવ! જો આપ સાહેબની એ ઇચ્છા છે અને ચેાગ્યને ચેાગ્ય પદ અપાય છે તે અમે। આચાય પદ્મપ્રદાનના ઉત્સવ એળી પૂરી થયા પછી રાખીએ તા કંઈ વાંધા છે ? શક્તિ અનુસાર ધન ખરચી અમે શા સારુ સુકૃતભાગી ન બનીએ ? ”
""
શષ્ય ભવસૂરિ—“ તમારી એ ઈચ્છા હાય તા મને વાંધા નથી. બાકી આચાર્ય પદવીના દાન તા યેાગ્યતા જોઇને જ અપાય છે. એ વેળા લક્ષ્મી ખરચનાર હાય ને ઉત્સવ થાય કિવા એમાંનુ કંઇપણુ ન થાય, એ કંઈ મહત્વની વાત નથી. ”
શભુપ્રસાદ— — આચાર્ય શ્રી! મારી એક વિનંતિ છે. યશાભદ્રસૂરિને આપ અમારા પ્રદેશ તરફ-મિથિલાપુરીમાં-ઉપદેશ અર્થ માકોા. ત્યાં જૈન દર્શન પ્રત્યે જે અજ્ઞાન વર્તે છે તે દૂર થશે ને અમારા જેવા જ્ઞાનના અથીને નવું જાણવા-વિચારવાતુ મળશે. માત્ર આજની દેશના સાંભળી મારું હૃદય ઉલ્લાસ પામ્યું છે, તે વધુ સંપર્કથી શું ન બને ? ”
પ્રવચનની પૂર્ણાહુતિ ‘સર્વ મંગલમાંગલ્યમ્ ’થી થઈ. સા
વિખરાયા.
સું