________________
[ ૨૩૬ ].
પ્રભાવિક પુરુષ : હવે આપણે વાર્તાપ્રવાહના અધૂરા અકડા સાંધી લઇએ. યશોભદ્રજીએ દ્વિજની હાંસાતસી શાંત થતાં મનક સંબંધી વૃત્તાન્ત આગળ ચલાવ્યું:
મહાનુભાવો! એટલે વિચાર કરો કે હું જાતે ઊઠીને મનક સંબંધી વાત કહેવા ન આવ્યું હોત તો તમને એ જીવત છે કે નહીં એની કયાંથી ખબર પડત? જેને પ્રમાણે જે મહાવ્રત ગ્રહણ કરે છે એમાંના બીજા વ્રતમાં અસત્ય ન વદવાની પ્રતિજ્ઞાને સમાવેશ થાય છે અને એમાં જરા માત્ર ખલન ન થાય એ સારુ પ્રત્યેક શ્રમણ જાગ્રત રહે છે. બાકી માયા–મમતા ત્યજનારને ભય કે ? - “મનકની અમરતા એ કે જ્યાં સુધી દશવૈકાલિક સૂત્રનું અસ્તિત્વ રહેશે અને સાધુસમૂહમાં એનું વાંચન-મનન થતું રહેશે ત્યાં સુધી એનું સર્જન કેવી રીતે અને કોના નિમિત્તે થયું એ વાત સૌથી પ્રથમ યાદ આવવાની જ. એ વેળા શ્રી શથંભવસૂરિ સાથે મનકને આ પ્રસંગ ચક્ષુ સામે તરવરવાનો. આવો અનુપમ હા સૌ કોઈના નશીબમાં કયાંથી લખા હોય. ગુરુમહારાજ તે એ સૂત્રને પાછું પૂર્વમાં ભેળવી દેતા હતા. તીર્થંકર પ્રભુની આજ્ઞા તે એવી છે કે તેમણે પ્રરૂપેલા પૂર્વેમાંથી કારણુપ્રસંગે પૂર્વધરો મુખ્ય મુખ્ય બાબતોનું દહન કરી સ્વશિષ્યવૃંદને એને અભ્યાસ કરાવે પણ એને કાયમ કરવું કે સમેટી લેવું એ તેઓની ઈચ્છા પર અવલંબે છે. એ વેળા આગામી કાળ પ્રતિ મીટ માંડી, લાભાલાભની ગણત્રી મૂકી કામ લેવાનું હોય છે. ચંપાપુરીના સંઘને આગ્રહ તેમ અમારી સાધુમંડળીની વિનવણથી જ મનકના