________________
[ ૧૪૪ ]
પ્રભાવિક પુરુષા :
અંતરના નાદને, જગતની હવામાં તરતા મૂકી રહેલા આ પથિકને પાછળ આવતા પેાતાની જેવા બીજા એક પથિકનુ ભાન સરખું પણ નહાતુ મનના તરંગની શ્રેણી હજી પણ આગળ વધી હાત, પરન્તુ પેલા પથિકે પ્રથમના પથિકના ખભા ઉપર એકદમ હાથ મૂકીને, એવા તા જોરથી શબ્દોચ્ચાર કર્યો કે જેથી તેના મનાપ્રદેશના દ્વાર બંધ થઈ ગયા. ઉભય વ્યવહારુ દુનિયાના માનવી બની ગયા.
“ મિત્ર જિનદાસ ! તું અહીં કયાંથી ? કયાં હસ્તિનાપુર અને કયાં પાવાપુરી ? વળી એકલા કેમ દેખાય છે? આજના પવિત્ર દિવસે તારી સાથે કેમ ચારુશીલા ભાભી નથી દેખાતા ?”
“ અરે ! હું શું જોઇ રહ્યો છું? આ તે સ્વપ્ન છે કે સત્ય ? સહૃદ( મિત્ર ) શય્યંભવ, તુ એકાએક આ નિર્વાણભૂમિમાં કયાંથી આવી ચઢયા ? બ્રાહ્મણસ'સ્કૃતિના પૂજક શ્રમણેાના પુનિત ધામમાં પગલાં માંડે એ તે કેવુ... આશ્ચર્ય ! ”
“ મિત્ર જિનદાસ ! જળમંદિરના આ પવિત્ર પગથિયા પર થતા આપણા મેળાપ એ જેટલેા અકસ્માતિક છે. એટલે જ રહસ્યપૂર્ણ છે. ખરેખર એમાં કુદરતી સંકેત જ છે. હજી નિશાકાળની આરતિને વિલખ છે તેા ચાલ, પેલા વિરામાસન પર એસી પરસ્પરની કુશળવાર્તા જાણવાને પ્રયાસ કરીએ. ” “ મિત્ર શય્સંભવ ! સંસારી જીવની કુશળતા એ તે ડાભના અગ્રભાગ પર રહેલ જળખિજ્જુ જેવી ક્ષણિક છે. પત્રનના એકાદા સપાટા લાગતાં તે બિંદુ હતું ન હતું' થઈ જાય તેમ એકાદ કાળના ધક્કો લાગતાં એ કુશળતા માટીમાં મળી જાય છે. ખરી રીતે અને કુશળતા કહેવાય જ કેમ ? દુઃખના