________________
વારિ હા મારે શનિને નકા
આચાર્ય યશભદ્રસૂરિ :
[ ૧૯ ] શ્રમણાદિ રહ્યા ત્યારે એક વ્યક્તિએ નજીક આવી, હસ્તદ્વય જેડી નમ્રભાવે પ્રશ્ન કર્યો–
સંત મહારાજ ! હમણું આપે જેમને બાધાઓ આપી તે સર્વ આ સંસારને પાર પામવાના કે? એ સર્વને આપ ધર્માત્માઓ માને છે કે? આ જાતના દેખાવ પાછળ એમના અંતરમાં શું ભર્યું છે એને ખ્યાલ આપને છે ખરો ?”
આગંતુકના આ પ્રશ્નને આચાર્યશ્રીની નજર તેના પ્રત્યે સચોટ રીતે કેંદ્રિત કરી. સવાલ પાછળ જે વેધક દષ્ટિ નાચી રહી હતી અને હદયના ઊંડાણમાં જે આગ પ્રજવળતી હતી એ અનુભવી ગુરુએ સહજ પારખી લીધી. વ્યક્તિના પાલ પર ઘડીભર એમની આંખ ઠરી રહી. આવા વિચિત્ર પ્રશ્નો શ્રવણ કરી પેલા શ્રમણાદિ તો ઠરી ગયા. સૂરિ સામે આવે પ્રશ્નકાર એમણે પ્રથમ જ ભા. પ્રશ્ન પાછળની ધગશ પિછાનવામાં અશક્ત એવા તેમણે એને અવિનય જરૂર પિછાને અને એ માટે ઉપાલંભ દેવા આરંભ કરે તે પૂર્વે જ દીર્ઘદશી આચાર્ય નમ્રપણે બેલી ઊઠ્યા.
દેવાનુપ્રિય ! અહીં નજીક આવ. તે જે પ્રશ્નો પૂછયા છે એ જોતાં તું આ સ્થાનના વતની જણાય છે અને વ્રત લેનાર માનવીઓના સમાગમમાં મારા કરતાં વધારે આવે છે એ વાત હું સહજ અનુમાની શકું છું. બોલ, મારું અનુમાન ખરું છે કે નહીં ?”
“હા સાહેબ ! આપનું અનુમાન તદ્દન સાચું જ છે. ” તે જરા આગળ સાંભળ–