________________
[ ૧૮૮ ]
પ્રભાવિક પુરુષ : તેઓ બેત્યા–“વત્સ ! માની લે કે મારી સાથેનો મેળાપ એ બરાબર શય્યભવસૂરિ સાથે જ મેળાપ છે. તારે એમનું શું પ્રયોજન છે?”
મનક–“તે પછી મને સવર એમની ભેટ ન કરાવે ? મુનિરાજ ! આપને એ ઉપકાર હું કદી નહીં ભૂલું. મારે એમની સાથે સંસારસંબંધને નાતે છે અને એ અંગે વાત કરવી છે. તેમના સિવાય અન્યને એ વાત કહેવાય તેવી નથી.”
મનકના શબ્દો શ્રવણ કરતાં જ આચાર્યશ્રીને લગભગ નવ વર્ષ પૂર્વેને પ્રસંગ સ્મૃતિપટમાં એકાએક તાજે થયે. યજ્ઞમંડપમાંથી સીધા ચાલી નીકળનાર અને ચારિત્રધર્મમાં જીવન વીતાવનાર સૂરિને ગર્ભિણ પ્રિયા યાદ આવી. સામે પ્રશ્ન કરનાર બાળકના ચહેરામાં એ પવિત્ર પ્રમદાનું પ્રતિબિંબ પડતું જણાયું. મન સાક્ષી પૂરવા લાગ્યું કે એ કલ્યાણીએ જેને જન્મ આપે હશે તે આ જ બાલુડે જણાય છે.
સૂરિ બોલ્યા–“વત્સ!તું શગંભવભટ્ટને દીકરો થાય છે ?”
મનક બે-તે શું આપ પોતે જ શયંભવ છે? મેં માતાના મુખે સાંભળ્યું છે કે “હું ગર્ભમાં હતો ત્યારના જ મારા પિતા સાધુ થઈ ગયા છે. જેનધમી મુનિઓને આચાર એ છે કે સંસાર છોડ્યા પછી તેઓ એને લગતી વાત પણ સંભારતા નથી. આપ જ્યારે આ શબ્દો ઉચ્ચારો છે ત્યારે એમ સહજ લાગે છે કે આપ પોતે જ શયંભવ છે.”
વત્સ ! હું પિતે જ શવ્યંભવ છું. આ ચંપાપુરીમાં ચોમાસું વ્યતીત કરવા અર્થે મુનિગણ સહિત શેડા દિવસો