________________
ખ
[ ૧૭૬ ]
પ્રભાવિક પુરુષ : જ્યારે જ્ઞાનદષ્ટિ યથાર્થ પણે ઊઘડે અને તર્કશુદ્ધ વાતની લાભાલાભની નજરે વિચારણા કરવામાં આવે ત્યારે આજના ભૂદેવોએ યજ્ઞ પાછળ જે હિંસા સમારંભ શેઠળે છે તે અર્થ શૂન્ય જણાય છે એટલું જ નહિ પણ આત્માને અર્ધગતિનું ભાજન બનાવનાર લાગ્યા સિવાય રહેતો નથી. એટલે જ પરમાત્મા મહાવીર દેવને એ તત્તવ સમજાવવા કમર કસવી પડી. ઇદ્રભૂતિ આદિ અગિયાર મહાપંડિતેને સૌથી પ્રથમ એ વાત ગળે ઉતરાવી. પ્રભુને ઉપદેશ પામીને જે સૂત્રોની રચના એ ગણધરદેએ કરી એની સંખ્યા બારની છે. દ્વાદશાંગીના નામથી એની ખ્યાતિ સવિશેષ છે.) આ મૂર્તિ શ્રી શાન્તિનાથ ભગવાનની છે. તીર્થપતિ શ્રી મહાવીરની પૂર્વે એ થયેલા. તીર્થકરના ક્રમમાં તેમનો અંક સામે આવે છે, જ્યારે શ્રી મહાવીર દેવને વીશ યાને છેલ્લે છે. એ સંબંધી સવિ. શેષ જાણવાની જિજ્ઞાસુએ સંસારની લાલસા અને બંધન છોડીને સંયમપંથે પળવું જોઈએ; કેમકે રાગી ને ત્યાગીના પંથ નિરાળા હોય છે. જિજ્ઞાસુવૃત્તિ એમાંના એક માર્ગને પકડે તે જ કાર્યસિદ્ધિ સત્વર થાય. ત્યાગી યાને સાધુને માર્ગ અનુભવીને શીધ્ર આગળ વધવાનું છે. શ્રાવક યાને રાગીને માર્ગ ધીમેધીમે, પ્રગતિ કરવાનો છે. તમે ક્યા માર્ગના અથીર છે?” શય્યભવ-“હું તે આપને શિષ્ય થવા ઈચ્છું છું.”
પાછળનું કંઈ બંધન નડતરરૂપ હાય કિંવા દુન્યવી બાબતોની કંઈ તડજોડ બાકી હોય તે એમાંથી પરવારીને આવે. અમારાં દ્વાર સદા ઉઘાડાં જ છે.”
“સાહેબ! મારે કંઈ કરવાનું બાકી નથી.”
