________________
શચંભવસ્વામી :
[ ૧૭ ] હોય એવું મને લાગી રહ્યું છે, માટે ભાઈ! જે કંઈ મનદુઃખ થયું હોય તે મને શાંતિથી સંભળાવ.”
માતાજી! આજના બનાવે મારું સર્વ જ્ઞાન, સાન-ભાન ભૂલાવ્યું છે. માતા ! બધું સહન થાય પણ “બાપા” નું સંબંધન તે ન જ સહી શકાય ? ”
બાલુડા! તારા રંગનું કારણ સમજાયું. તું ગભરાઈશ નહિં. એનું નિવારણ મારા હાથમાં જ છે, પણ મને જરા કહી સંભળાવ કે તને “નબાપ” કેણે કહો? અને શા કારણે કો?”
સવારની શાળાનો વખત પૂર્ણ થતાં અમે સૌ વિદ્યાથીંઓ ઘર તરફ પાછા ફરતા હતા. બાલાચિત ઠઠ્ઠા-મશ્કરી ચાલુ હતી. મધ્યાહને સૂર્ય તપવાને વાર હતી એટલે માર્ગ પણ સુખે કપાતો હતો. ત્યાં એકે કહ્યું કે–આચાર્ય આ મનક પ્રતિ પક્ષપાત દાખવે છે.”બીજાએ ઉમેર્યું કે વાત સાચી છે. આચાર્ય અને મનકના દાદા વચ્ચે ગાઢ દોસ્તી હતી. બાકી મનકને શું વધારે આવડે છે કે વારંવાર આપણા સર્વમાં જ ગુરુજી એના વખાણ કરે છે?” મેં કહ્યુંમિત્રો! આ રીતે ગુરુદેવના અવર્ણવાદ ન બોલે. વિનાકારણ તેમના જેવા વિદ્વાન ઉપર પક્ષપાતને આરોપ ન મૂકે. તમે બરાબર પાઠ કરી લાવતા હો તે ઠપકાનું કારણ ન રહે. તમારી પાછળ તેમને રોજ લેહી ઉકાળો કરવો પડે છે તે ન થાય.” એક વિદ્યાથી બે -“અમે બધા ઠોઠ ને તું એક આવડતવાળ! મિત્રતાના નાતાથી જ આચાર્યો તારા જેવા નબાપાને આટલે ચઢાવી દીધો છે!'
