________________
જંબૂ કુમાર :
[ ૯ ] આંગળી ચીંધવાપણું રહેશે કે ન તા કાઈને દયા ખાવાની તક મળશે. મારું અંતર તા પાકારે છે કે એ એવુ કંઇ કરી દેખાડશે કે જેથી જગત આશ્ચર્યમુગ્ધ બની જશે.
એ વાકય પૂરું થાય તે પૂર્વે રથને જોડેલા ણિાના કંઠમાંની ઘુઘરમાળના મધુરા રવ કાને પડયાં અને જોતજોતામાં ત્વરિત ગતિએ એક સાથે આઠ રથ આવતા જણાયા. એ પર ચારે મિત્રાની નજર પડતાં જ તેમણે તે રૂષભદત્ત શેઠના છે એમ એળખી કાઢયા. એકાએક આ રથા વહેલી સવારમાં કર્યાં જતા હશે ? રાત્રિના પતિ-પત્ની વચ્ચે કલહ તા નહીં થયા હાય ? તે કારણે આઠે રમણીએ રીસાઈને પેાતાના પિયર પાછી તે નહીં જતી હાય ! એવી એવી કેટલીયે શકા ઉદ્ભવી. ધારી માર્ગ છેાડી થકારાએ પેાતાના રથમાં બેઠેલી લલનાઓના પિતૃગૃહના માર્ગ પકડયા એટલે શકા બળવત્તર અની. ત્યાં તા થાળી વગાડીને ખબર આપતા ટેલીઆ આવી પહોંચ્યા. ઋષભદત્ત શેઠને ત્યાં આજથી અષ્ટાહ્નિકા મહાત્સવ આરંભાય છે, એવી ટેલ સાંભળી, શંકાના થાડા ઉકળાટ શમ્યા. દરમિયાન શેઠશ્રીના અનુચરને આવતા દેખી ચારે મિત્રાએ સર્વ વ્યતિકર જાણી લેવાને નિશ્ચય કર્યો. સમિપ આવતા તેને પ્રશ્ન કર્યા-ભાઈ ! ઉત્સવ શા નિમિત્તે છે ?
અનુચર—મુખ્ખીએ! મુહૂર્ત સાચવવાની અગત્ય ઢાવાથી હાલ હું ઉતાવળમાં છું, મારે જકુમારના આઠે શ્વસુરગૃહે ફરી વળવાનુ છે, તેથી વિગતવાર હકીકત જણાવવા અશક્ત ; છતાં ટૂંકામાં કહું છું કે કુમાર સાહેબે પાતાની આઠે પ્રિયાએને એવી રીતે સમજાવી લીધી છે કે એ આઠ ને નવમા