________________
[ ૧૨૦ ]
પ્રભાવિક પુરુષ :
તકની માગ પ્રતીક્ષા કરતા સાધ્વી કુબેરશ્રીને આ સમય ઘટસ્ફોટ કરવા માટે ચેાગ્ય જણાયા. રડતા બાળક પ્રતિ હસ્ત પ્રસારી તે એલી ઊઠ્યા
-
“ હૈ બાળક ! તું મારા ભાઇ, પુત્ર, દિયર, ભત્રીજો, કાકી અને પૌત્ર થાય છે. એ નાતાથી હું કહું છું કે તું છાના રહે.
',
હે બાળક ! તારા પિતા મારા ભાઇ, પિતા, પિતામહ, ભર્તાર, પુત્ર અને સસરા થાય છે માટે છાનેા રહે.
હે ખાળક ! તારી માતા મારી માતા, પિતામહી, ભાભી, ધુ, સાસુ અને શેક્ય થાય છે, માટે છાના રહે.
આવી રીતે અઢાર પ્રકારના સંબધાથી સંકળાયેલી તને રડવાની મના કરું છું.
માટા સ્વરેથી બાળકને સંભળાવતાં સાધ્વીના શબ્દ કુબેરદત્તના કાને પડ્યા, એમાં રહેલી વિચિત્રતા આંખે ચડી અને કહ્યું ને કટુ પણ લાગી તેથી તે ત્યાં શીઘ્ર ાડી આવ્યે. કથન પૂરું' સાંભળતાં એના પિત્તો ઉન્મ્યા અને ગઈ ઊઠ્યો—
“ હે સાધ્વી ! આવું વિપરીત કેમ મેલા છેા ? જો જાતે કુંદન છે। તા કેમ કાઇ વસતી આપનાર ન મળ્યું કે જેથી આ ગણિકાને ઘેર આવી રહેવું પડ્યું ?”
મનની સ્થિરતા જાળવી કુબેરદત્તના આક્ષેપના શાંતિથી ઉત્તર આપતાં સાધ્વી કુબેરશ્રી મેલ્યાઃ—
“ મહાનુભાવ! ગુસ્સા કરવાની ખીલકુલ જરૂર નથી. જ્યારથી આ જીવનમાં પગ મૂકયા ત્યાથી આક્રોશ, પરિષહ કે ઉપસર્ગ સહન કરવાના અને સમભાવમાં રહેવાના નિરધાર