________________
[ ૧૩૦ ]
પ્રભાવિક પુરુષ :
જ. જેવા કેનળીના વિરહ, જનસમૂહને જો કાઈ પણુ વીસરાવનાર હાય તે તે કેવળ પ્રભવસ્વામીની મીઠી વાણી જ. સૌ કેાઈ કહેવા લાગ્યા કે–ન્ય ધનની ચારી કરનારે ભાવધન એવું જ્ઞાન પણ ચારી જાણ્યું. જ.સ્વામી જેવાની પાટને શાભાવી. પૃથ્વીતળ પર વિચરતાં, નવનવા જીવાને વીતરાગના મા પ્રતિ વાળતા, આર્ય પ્રભવે જીવનના પાછલેા સમય આત્મશ્રેયના અનુપમ કાર્ય માં પૂર્વકાળના ક સમૂહને ભસ્મી ભૂત કરી એનું સર્વથા ઉન્મૂલન કરી વાળવામાં-ખરચ્યા. નાલંદામાં આવ્યા ત્યારે તેઓશ્રી મૃત્યુની માગ પ્રતીક્ષા કરી રહ્યા હતા એમ કહી શકાય. થાડા સમયથી તેઓને ભાસવા માંડયું હતું કે પેાતાના જીવનદીપ બુઝાવાનાં ચોઘડિયાં અજી રહ્યાં છે. એ વાતના આવા પ્રમળ વિદ્વાનને શેક નહાતા. ‘મળપ્રવૃતિ’અથવા તેા ‘ ક્ષણમાત્ર પણ આપ્યુ વધારી શકાતું નથી ’ એવી પ્રભુશ્રી વીરની અંતિમ વાણી એમનાથી અજાણી નહેાતી. આમ છતાં મુખારવિંદ જોતાં સહજ માપી શકાતુ કે કાઈ અનેાખી ચિંતા આચાર્ય શ્રીના મસ્તિષ્કમાં ઘર કરી બેઠી છે. પાસે બેસનાર શિષ્યા પણ એ જાણી શકયા નહાતા છતાં અનુમાન પરથી જે વાત બહાર પ્રસરી રહી હતી તે એ જ કે નાલંદા જેવા વિદ્યાધામમાં પધારવાના હેતુ એ ચિંતાના નિરાકરણના હતા.
દેશનાના આરંભ ‘રવિનું સંચમ્ ’ વાળા મ’ગળાચરણુપૂર્ણાંક થયા. માનવજીવનના મુદ્રાલેખ બતાવતાં કહેવામાં આવ્યું કે—સપૂર્ણ પણે કર્મા ૫૨ વિજય પ્રાપ્ત કરવા. દેવ, નારક, તિય ઇંચ અને મનુષ્યગતિમાં જો શ્રેષ્ઠતા કાઈને પણ વરી હાય તા તે માત્ર માનવગતિને જ; કેમ કે એ એક જ ગતિમાં જન્મ