Agam 30 Mood 03 Uttaradhyayana Sutra Part 04 Sthanakvasi Gujarati

Author(s): Ghasilal Maharaj
Publisher: A B Shwetambar Sthanakwasi Jain Shastroddhar Samiti

Page 205

સાધનામાં તે સદા ગુંથાયેલ રહે છે. આ પ્રમાણે એ મનેઝ શબ્દને સાંભળવાની અભિલાષામાં પ્રેરિત બનીને સ્થાવર જંગમ પ્રાણાની વિરાધના કરવામાં પણ તે અચકાતું નથી. મૃદં, વાજીંત્ર, આદિમાં ઉપયોગમાં આવતાં ચામડાં, લાકડાં, વગેરે માટે એ જીવની હિંસા પણ કરતે રહે છે. આ પ્રમાણે મનેસ શબ્દ સાંભળવાની આશાથી બંધાયેલે એ જીવ વિવિધ ઉપાયો દ્વારા જીવેને પીડિત અને દુખિત કરે છે. ૪૦
સાજીવાણ” ઈત્યાદિ !
અન્વયાર્થ–સજુવાણ-રાધનાનુાતે શબ્દમાં અનુરાગ થવાથી પરિવાળપરિકન સર્વ પ્રથમ આ જીવ એને સાંભળવાની વાંચ્છના રૂપ પરિગ્રહથી બંધાઈ જાય છે, પછી વળે-ઉતા તે મનેઝ શબ્દ સંભળાવનારી વસ્તુના ઉત્પાદનમાં લાગી જાય છે. જ્યારે તેની ઉત્પત્તિ અને ઉપાર્જન થઈ જાય છે ત્યારે રાત્રિનો – ક્ષત્રિયો એને વિનાશ ન થઈ જાય, આ મારી પાસેથી કઈ પડાવી ન લે, આવા અભિપ્રાયથી યુક્ત બનીને તેનું રક્ષણ કરલામાં તત્પર રહે છે. તથા પિતાના પ્રજનમાં અને બીજાના પ્રયોજનમાં એને ઉપયોગ કરવા લાગી જાય છે. વરૂ વિનો જ હું સુકું તે-ચે વિવોને કa નવ જ્યારે એ વસ્તુને વિનાશ થઈ જાય છે, અથવા તે એ તેની પાસેથી કઈ પડાવી લ્ય છે, આવી દશામાં તે એ મને જ્ઞ શબ્દમાં વિહિત બનેલ ક વ્યક્તિને એક ક્ષણ સુખ મળતું નથી. આ પ્રમાણે સંમોરવાહે તિત્તિ
-સોજા અનૃણામઃ ઉપભોગ કાળમાં એનાથી તેને તૃપ્તિને લાભ થને નથી. આથી તેને સુખને લાભ કયાંથી મળી શકે ? ૪૧
સ” ઈત્યાદિ !
અન્વયાર્થ-જ્યારે એ સદે તિત્ત-રી બતઃ જીવ શબ્દરૂપ વિષયમાં અસંતુષ્ટ રહે છે, અર્થાત ગમે તે રીતે સાંભળવાનું મળે એવા જ ઉપાયમાં એ રાત દિવસ ગુથાયેલ રહે છે. એ પ્રાણી પરિશ્મિ સરોવર-પરિષદે - વસ: પ્રથમ સામાન્યરૂપ શબ્દમાં આસક્ત મતિવાળા બને છે. પછીથી વિશેષ શબ્દમાં આસકત બની જાય છે. પછીથી પણ સુદ્દિ ન વેડું-તુટ ઉત્તિ મનેશ શબ્દ સાંભળતાં સાંભળતાં એનાથી તેને કદી પણ સંતોષ થતો નથી આ પ્રમાણે તુટ્ટો દુહી–અનુપિટોળ ફુલીસનું અસંતુષ્ટ પણાના દેષથી દખિત થઈને તે પછીથી સમાવિ-સ્ટોમાવિસ્ટા લોભથી મેલા મનવાળો થઈને રહે છે. અને પાસ માઁ નાચ-ર ૩રાં ગાતે આ કારણે મલિનચિત્ત બનેલો તે બીજાની ગીતગાયક દાસી આદિકેને અથવા વીણ, વાંસળી, આદિ સુંદર એવાં ગાવાનાં સાધનને વગર પૂછયે, વગર આપે, ઉઠાવી લે છે. જરા
તષ્કમ” ઈત્યાદિ
શ્રી ઉત્તરાધ્યયન સૂત્ર : ૪
૧૮૭