________________
૩૯
માટે પુરુષાર્થના હાકોટા કરી આત્માનું ડાકોટા તે જે સ્થળે લઈ જવા જેવું છે. સંસારમાં આરાધ્ય કે સાધ્ય કઈ પણ પદ હોય તે તે સિદ્ધ પદજ છે. એ સિદ્ધ પદનું બની શકે તેટલું આરાધન કરવું જોઈએ, મનુષ્ય જીવનની સફળતા તેમાં જ છે.
આપણે પણ સિદ્ધ થઈ શકીએ અને શાશ્વત અને સ્વાધીન સુખ મેળવી શકીએ -
આપણે અનાદિથી સંસારી છીએ, તો પણ પુરુષાર્થથી સિદ્ધ થઈ થઈ શકીએ છીએ, તેવું મહાત્મા પુરુષે તરફનું આપણને ઉમદા પ્રકારનું અને સાચું આવાસન છે. અનાદિની આદિ થઈ શકે છે. અને સાદિ અનંતમાં ભાગે સિદ્ધ થઈ શકાય છે. આ વાત સાંભળતા પણ આત્મા નાચી ઉઠે તેવું છે. સંસારના સુખ શાવતા નથી. સિદ્ધ ગતિના સુખ સ્વાધીન અને શાશ્વત છે. જ્યારે સંસારના સુખ પરાધીન અને ક્ષણિક છે. તેત્રીસ સાગરોપમના દેવના સુખને પણ ક્ષણિક કહ્યા છે. સિદ્ધગતિના સુખને સમજાવતા કહે છે કેઃ ત્રણે કાળના દેના સુખને ભેગા કરીએ અને તેને અનંતગણ કરીએ તે પણ સિદ્ધપદના સુખના અનંતમા ભાગે પણ તે ન આવી શકે. દેવકના કે મનુષ્ય લોકના સુખની જાત જુદા પ્રકારની છે. તેની પાછળ આકુળતા અને વ્યાકુળતા રહેલી છે. જ્યારે સિદ્ધપદના સુખમાં નિરાકુળતા છે દેવતાના કે મનુષ્ય લોકના ગમે તેવા ઉમદા સુખે મળે તે પણ તેમાં આકુળતાં
