________________
જ શ્રી આદિનાથ પરમાત્માને જીવ ધનાવાહનાં ભાવમાં સમ્યકવધિને પામ્યો હતો.
(૪) સાધુ ભગવંતના ઉપદેશામૃતનાં પાનથી નયસારમાંથી મહાવીર ઉત્પન્ન થયાં.
(૫) અનાથી મુનિનાં જીવનવૃતાંતના શ્રવણ અને ઉદાત્ત ચારિત્રની અનુમોદનાથી શ્રેણિક મહારાજા સમકિત પામ્યા હતા.
સાધુ ભગવંતો નિઃસંગદશાના કામી હોય છે કારણ ત્રણ લોક સાધવા સહેલાં પરંતુ બેવડીની નિસંગદશા સાધવી મુશ્કેલ હોય છે. સાધુનાં સામાન્ય ત્રણ લક્ષણ ગણાય છે. સ્નેહ સૌજન્ય સહાનુભૂતિ.
(૧) સાધુઓનું મુખ સદા હસતું હોય છે સાધુઓને સર્વ જી પ્રત્યે મૈત્રીભાવ હોવાથી સાધુને નેહ સ્વાર્થને નહીં પરમાર્થ લક્ષી હોય છે તેથી જ કહેવાય છે કે,
તરૂવાર સરોવર સંતજન જહાં-ચોથે વર્ષે મેહ”! પરોપકાર કે કારણે, ચારે ધરિયાં દેહ !!” “પરોપકારાયસતાં વિભૂતયઃ ”
(૨) સાધુનો વ્યવહાર સૌજન્યથી ભરેલો હોય દુજનતાનું નામ નહીં. ગમે તે ભયંકર કટિને અપરાધી કકળાટ કરતો આવે. તો સૌજન્યતા કેવી? અંધકમુનિની જીવતાં શરીરની ચામડી ઉતારવાં આવેલાં રાજાના સેવકને ઋષિજી પૂછે છે કે મારી કાયા કઠણ છે. તેથી તમને બાધા-પીડા ન થાય તેમ હું બેસું કેવી ઉદાત્ત સોજન્યતા કેવી ધીર-વીર- ગંભીરતા ક્ષમાશીલતા-સહન
