________________
", જપ આદિનો ઉપદેશ આપવો જોઈએ. તેને ઉપદેશ આપ્યા પહેલાં અને પાત્રતા જોયા વગર, એક નિશ્ચય ઉપદેશ આપનાર તે જગતમા ને ઉધે રરતે ચડાવનાર છે. પરિણામે જ પાપ કરી દુર્ગતિમાં પડશે. શરીરથી જે કિયા થાય છે તે આત્માની ક્રિયા નથી. તેથી તેની સાથે આત્માને કશી લેવા દેવા નથી. તે નિશ્ચયને સિદ્ધાંત અમુક દ્રષ્ટિએ છે. પણ વ્યવહારને લેપીને નિશ્ચયે સમજાવવા જતાં નિશ્ચર્યજ દુશ્મન બની જાય છે. વ્યવહારથી જે ક્રિયા થાય છે તેની જવાબદારી આત્માની છે. પાપ કરનારને આ લેકમાં પણ સાન થાય છે, તે પરાકમાં સજા ન થાય એવું બને ખરું ? જેવા અવસાયથી પાપકર્મ બાંયા હશે તેવી સજા પરલેકમાં થશે.
હૃદયની નિમળતા અને પાપભીરુતા હોય ત્યાં સમ્યકજ્ઞાન છે :
જ્ઞાન મેળવ્યા પછી હેય ઉપાદેયને વિવેક થાય તે તે જ્ઞાન ખરૂં જ્ઞાન. કંદમુળ ત્યાજ્ય છે એટલે કંદમુળ છેડવા પ્રયત્ન કરે. રાત્રિ ભેજન છોડવા જેવું છે માટે શત્રિ ભેજન છેડે. રત્નત્રયની આરાધના કરવા જેવી છે. એમ સમજાતા તેની આરાધના કરે તે ખરૂં જ્ઞાન વિષય પ્રતિભાષી જ્ઞાન તે મિથ્યાત્વનું જ્ઞાન છે. તે જ્ઞાનવાળા રત્ન ગ્રહણ કરતું નથી. વિષ કંટક આદિને ત્યાગ કરતે નથી. કેટલાક જ્ઞાની એવા હોય છે જે વાત મેટી મટી કરે
