________________
૧૫૩ જ્ઞાન, આમિક જ્ઞાન મેળવવાની ભાવના, ઈચ્છા, જીજ્ઞા કા હોય તેણે વિનિત બનવું જોઈએ. ગુદિને વિનય તેઓ આપણને જ્ઞાન ભણાવે છે કે ભણાવશે. એવો જ ફકત હેતુથી કરવાનું નથી. પરંતુ તેમની પાત્રતા, એગ્યતા, ગુણગરીષ્ઠતા તે જ કારણે સ્વભાવતઃ વિનય થ જોઈએ. તે જ સાચો વિનય કહેવાય નહીં તે જ્યારે જ્યારે ગુર્યાદિની શારિરિક માનસિક અનુકુળતા ન હોય ત્યારે વિનય ન કરે એ સ્વાર્થભાવ ન જોઈએ. ગુર્વાદ પ્રત્યેનાં અત્યંત પૂજ્યભાવ, બહુમાન ગુણગ્રાહકતાથી જે વિનય પ્રગટે છે તે આંતરિક વિનય હોય છે. તે જ ગુર્વાદિની પ્રસન્નતા આશિષને મેળવી આપે છે.
(૩) બહુમાન.... જ્ઞાન-જ્ઞાન-જ્ઞાનનાં સાધને ત્રણે પ્રત્યે બહુમાન ધારણ કરવું તે જ જ્ઞાનાચાર છે અને બહુમાન ન રાખે તે આશાતના અતિચાર છે જ્ઞાન વિના કઈ કાળે સદ્ગતિ, મુક્તિ નથી એમ સમજનાર જ્ઞાન પ્રત્યે સદા નમ્ર રહે છે. એ કારણે જેને જ્ઞાન પ્રત્યે સદ્ભાવ હોય તેને તે જ્ઞાનનાં ધારક એવા જ્ઞાની પ્રત્યે પણ સદ્દભાવ, બહુમાન ભાવ રહેવાને જ જ્ઞાનનાં સાધન પાટી–પથી પુસ્તક, સાપડ વિ. આપણને જ્ઞાન મેળવવામાં ઉગી, નિમિત્તભૂત હોવાથી તે સાધનને પગ લગાડાય નહીં. અને દરેક રીતે જ્ઞાનનાં સાધનાનું પણ બહુમાન સાચવવું જોઈએ.
(૪) ઉવહાણે... કેઈપણ આમિક જ્ઞાન ગ્યતા પ્રાપ્ત થયાં વિના મળી શકતું નથી અને યોગ્યતા પ્રાપ્ત
