________________
૧૫૧
વસુધૈવ કુટુમ્બકમ્ ” જેવી થાય છે તેને પછી પેાતાનાં પરિવારના સુખદુઃખમાં રસ રહેતા નથી. પરંતુ તે દયાળુ આત્મા દરેક દુઃખી પીડિત આત્માને જોઈ ને સ્વઆત્મવત સુખદુ:ખ અનુભવે છે. કારણ જ્ઞાનથી સત્યદૃષ્ટિ પ્રગટ થાય છે. તેથી સ`ગ્ર ુનયથી તે • એગે આયા” એકજ આત્મા છે આ વિચારણા જેવા મારે આત્મા તેવાજ ખીજાના આત્મા, જેમ મને સુખપ્રિય દુઃખ પ્રિય, તેમ સને સુખપ્રીય, દુઃખ અપ્રિય, એવું વિચારનારા અની જાય છે. તે તે એવાં જ વિચારામાં રહે છે કે
66
“આત્મનઃ પ્રતિષ્ઠજાની, વરેવાં ન સમાત્રનું ''
ખી
પેાતાનાં આત્માને જે જે પ્રતિકૂળ હાય તે સાથે ન આચરવું. જો પેાતાનાં ઉપર કોઇ ક્રોધ કરે. તે પેાતાને અનુકુલ ન હેાય. તા પાતે ખીજા' ઉપર ક્રોધ કેમ કરે, તેથીજ સાચા જ્ઞાનીતા એમજ વિચારે કે
“ હું અવિનાશી ભાવ જગત કે નિશ્ચે સકલ વિનાશી ’
આ જગતમાં અવિનાશી, નિત્ય, સ્થિર દ્રશ્ય હાય તા તે આત્મ દ્રવ્ય ને બાકી બાહ્ય જગતમાં દેખાતા બધા પૌદ્ગલિક ભાવા વિનાશી-ચચળ-અસ્થિર છે એવાં જ્ઞાનીને એ વિચારણા સદા રહે કે આ “હું અને આ મારૂં'' આ જ મેટા માઢુભ્રમ, માયાજાળ છે. તેથી તે જ્ઞાની પેાતાના આત્મા અને આત્મિક ગુણેા સિવાય કાઇને
