________________
૧૫૮
વખત જ્યારે સર્વ સાધુસમુદાય જુદા જુદા કાર્યપ્રસંગે બહાર ગયે છે ત્યારે સર્વના વિંટીયાએ લઈને તેમને સાધુ તરીકે ધારીને, તેમને વાચા આપવા લાગ્યા.
બહાર ગયેલા શ્રી સિંહસૂરીજી પાછા આવીને દરવાજાની આડમાંથી આ સર્વ વૃતાંત જુએ છે અને વજની બુદ્ધિ, ઉપશમ તેની અવધારણ શક્તિ, વાચના આપવાની લબ્ધિ, અને જ્ઞાન જોઈને વિમિત થાય છે અને વિચારે છે કે આ બાળક હોવા છતાં મહાજ્ઞાની છે તેથી તેને બાળક માનીને તેની કોઈ આશાતના [જ્ઞાનના આશાતના તે જ્ઞાનાવરણિયને બંધ ન કરે. તેમ વિચારીને બીજે દિવસે સર્વસાધુસમુદાયને આજ્ઞા કરી કે, મારે કાર્ય પ્રસગે છેડેક દૂર બીજાં ગામ જવાનું છે. સાધુઓને જ્ઞાનની તીવ્ર લાલસા જિજ્ઞાસા હોવાથી તેઓએ પૃચ્છા કરી કે ગુરૂદેવ ? આપ ખુશીથી પધારે પરંતુ અમારી વાચના જ્ઞાનાભ્યાસનું શું” ગુરૂઓ પ્રત્યે વિનય કે હાય ! શિવે કેવા વિનિત, આજ્ઞાંકિત હય, તે આ પ્રસંગે જોવાનું છે. શ્રી સિંહસૂરીજી મ. સા. એ જણાવ્યું કે તમે ચિંતા રાખશે નહીં તમારી વાચના ચાલુ રહેશે. તમને બાળમુનિ વજ વાચના આપશે. સમુદાયમાં નાના-મોટા ઘણું સાધુઓ હતા. અને વજ્રથી પર્યાયથી મેટાં હતાં છતાં કોઈએ ગુરૂનાં વચનને પ્રતિકાર ન કર્યો કે ગુરૂદેવ ! ગુરૂદેવ” આ “શું અમારી મશ્કરી કરો છે?”આ બાળમુનિ અમને આચાશંગ. ભગવતિ વિગેરેની
