________________
૧૮૨
જે ચારિત્રધર્મની મહત્તાનાં ગુણ ગાતાં ગાતાં મહાપુરુષે કહે છે કે અનન્ય મને જે જીવ ચારિત્રધર્મનું આરાધન ફક્ત એક દિવસને માટે કરે છે તે તે પૂર્વકમનાં ભારણથી કદાચ જે મોક્ષે ન જાય તો પણ અવશ્ય નૈમાનિક દેવની ગતિને પામે છે તેથી જ ચારિત્રને સુરતની ઉપમા આપી છે સુરતરૂ ક૯પવૃક્ષ ઈચ્છિત વસ્તુને આપે છે છતાં તેની મર્યાદા છે તેનાથી મોક્ષરૂપ અદ્ભુત ફળની પ્રાપ્તિ થતી નથી જ્યારે ચારિત્રરૂપ ઉપવૃક્ષ તે જીવ તેને અનન્યભાવે આરાધે તો અવશ્ય વાંછિત ફળ મક્ષને આપે છે પમાડે છે આ ચારિત્રધર્મના આરાધનાવના કેઈપણ જીવ મેક્ષે ગયાં નથી. જતાં નથી. જવાના નથી. કદાચ કેક જીવમાં કયારેક દ્રવ્યચારિત્રનાં દર્શન ન થાય. ત્યાં પણ ભાવચારિત્રની હાજરી તે અવશ્ય હાય જ છે અને દ્રવ્યચારિત્રની મહત્તા પણ ઘણી જ છે. શ્રી ભરતચકવાત પિતાનાં અનુપમ આરિલાભુવનમાં વેશભૂષા સજતા પરિધાન કરતાં અનિત્યભાવનામાં આવી શક્યા અને ત્યાં જ ક્ષેપક શ્રેણમાં આરૂઢ થઈ ન કેવલ્યાશા વર્યા. પરંતુ જ્યાં સુધી તેમને દ્રવ્યલિંગ ધારણ ન કર્યું. ત્યાં સુધી તેમનાં કેવળજ્ઞાનને મહોત્સવ કરવા આવનાર દેએ તેમને વંદન ન કર્યું. એવા સમયે જે કેવલને આયુષ્ય વધારે હોય તે ત્યાં દેવે આવીને કેવલિભગવંતને વેષ પ્રદાન કરે છે અને દ્રવ્યલિંગના ગ્રહણ પછી જ તેમને વિધિપૂર્વક વંદના કરે છે.
