________________
પામ્યાની સમજવાની ધમાં જીવનમાં ઉતાર્યાની નિશાની તે જીવનાં સમ્યગજ્ઞાનનાં પ્રકાશ પરથી મળે છે. અને જ્ઞાન મેળવ્યાનું ફળ વિરતિ ચારિત્ર્ય, કોઈપણ વસ્તુનાં વ્યક્તિનાં પદાર્થોનાં ગુણદેષ જાણ્યા પછી તે મુજબ જે તે વસ્તુને ત્યાગ અથવા આદર ન થાય તે તે વસ્તુ જાણું છે એમ કેમ કહી શકાય? કેક સારાં જાણકાર અનુભવી વૈદની પાસે આપણે ગયા. તેણે આપણાં રેગનું નિદાન કર્યું. તે પછી દવાઓ આપી. દવાનાં ગુણ ફાયદા બતાવ્યા. હવે તે દવા લાવીને આપણે કબાટમાં શેરૂમમાં મુકી દઈએ. તેનું સેવન ન કરીએ રોજ તેને જોઈ એ અને મનમાં ફુલાઈએ કે આ અકસીર દવા મને મળી ગઈ છે. હવે મારે રોગ ગયો જ છે તે કાંઈ તે રીતે કોઈનાં રોગ મટયાં નથી કે મટતાં નથી. રોગનાં નિદાન બાદ તેનાં યોગ્ય દવાઓનું સેવન અતિ આવશ્યક જ ગણાય. તેવી રીતે સમ્યગજ્ઞાનની પ્રાપ્તિ થયાં બાદ આત્મા માટે શું લાભકારી? શું નુકસાન. શું આચરણીય? શું અનાવરણિય ? કઈ વસ્તુ હેય? કઈ વસ્તુ ઉપાદેશ? કઈ વસ્તુ પિય? કઈ વસ્તુ અપેય? આ સર્વે જાયા બાદ પણ જો આત્મા તે રીતે વર્તન ન કરે તે પછી તેનું જ્ઞાન સમ્યગ શી રીતે કહી શકાય?
જ્યાં સમ્યગદર્શન ને સમ્યગજ્ઞાનની હાજરી. વિદ્યમાનતાં હેય. ત્યાં જે જીવનાં નિકાચિત કર્મો [શ્રી શ્રેણિક મહારાજા કૃષ્ણ મહારાજાની જેમ ] નાં અંતરાય ન હોય. તે જે જીવ સમ્યગચારિત્રને માર્ગે આગળ વધ્યા વિના રહી શકતા જ નથી.
