________________
૧૭૪
પ્રભુને આત્મા દીક્ષા લેતી વખતે આપણા કરતાં તે શુદ્ધ હતા ને ! એમને સાડા બાર વર્ષ ઘાર તપ કરવું પડયું તે આપણને નહિ' કરવું પડે ? તેએ તે તે ભવેજ મેાક્ષે જવાના હતા. અને આપણું તે કઈ ઠેકાણુ` નથી. તેથી આપણે તેા વ્યવહાર ગૌણ કરવા પણ પાલવે તેમ નથી. કારણકે વ્યવહાર ગૌણ કરીશું' તે ઠેકાણું નહિં પડે. બાહ્ય તપની અણુાહારી પદ મેળવ્યા પછી જરૂર નથી. રહેતો ખાદ્મ ાત્રિની પણ આત્માનેા શુદ્ધ ઉચેાગ અને નિવિકલ્પ દશા આવે ત્યારે જરૂર નથી રહેતી. કેમકે સાધ્ય સિદ્ધ થતા સાધન છુટી જાય છે. જેમ પવતના શિખર પર પહેાંચીએ ત્યારે આરહણની જરૂર રહેતી નથી, તેમ શુદ્ધ ભાવરૂપી શીખર પર પહેચ્યા પછી વ્યવહારરૂપી આરહણની પણ જરૂર રહેતી નથી.
:
જે મેહવનમાં નથી રમતા તે સ્વભાવમાં રમે છે આગળ જતાં કહે છે–નિજ સ્વભાવમાં રમતા આત્મા કુવા હાય ! શુદ્ધ લેશ્યાથી અલ'કૃત સ્વભાવમાં રમતે તે કહેવાય જે મહ વનમાં ભમતા ન હોય, માહનું વન કયુ' ? વન તે તમે ઘણા જોયા હશે. અનેક વનમાં ફરવા પણ ગયા હશેા. મેાહ વનમાં ફરવા ગયા છે. ? સભામાંથી રાજ કરીએ છીએ. જયાં જ્યાં માહ થાય તે માહ વન. કચનમાં માહ થાય છે ને ? સભામાંથી કચન ઉપર તે સંસારની બધી રમત છે. કામીની ઉપર પશુ માહ થાય છે તે વાત તે સૌ માને છે. કાયા પર મારુ ખરાજ ને ? નહિતર કઈ આય ખીલ કરતાં જોર
-
