________________
૧૦૧
નમસ્કાર જંબુદ્વિપ-ઘાતકીખંડ કે પુષ્કરાવત” દ્વિપનાં સાધુને પણ નમસ્કાર
બકુશ-કુશીલ ગુલાક, નિગ્રંથ કે સ્નાતક ગમે તે હોય તે પણ નમસ્કાર સ્થીરકલ્પી હોય કે જિનકલ્પી આજનાં દિક્ષિત હોય કે પર્યાય સ્થવિર ગમે તે સાધુ હોય તેને મારાં નમસ્કાર કેવલિ મનઃ પર્યાવજ્ઞાની અવધિજ્ઞાની પૂર્વઘર કે માત્ર નવકારમંત્ર જ આવડતું હોય તેવાં સર્વે સાધુઓને નમસ્કાર થાઓ.
કાળ પ્રમાણે સંજમને ખપ જોઈને ગુણ લીજે! વિજય વિમલ પંડિત એમ બેલે તસ પાય વંદન કીજે.”
ઈલાચિકુમારનું એક જ વખત સાધુ સમક્ષ નમી ગયેલું મસ્તક તેને કેવલજ્ઞાન અપાવી ગયું. ઉત્તમોત્તમ ઉદાત શ્રેષ્ઠ–ઉદાત્ત શ્રેષ્ઠ પંચ પરમેષ્ઠિનાં પાંચે પદેનું મૂળ ઉદ્ગમ સ્થાન હોય તે તે સાધુપદ છે. કારણ સાધુમાંથી ઉક્રાતિ કરીને ઉપાધ્યાય-આચાર્ય–અરિહંત અને સિદ્ધ બની શકાય છે. તેવાં એ સાધુપદના ધારક પુન્યભા -ભ્રમરની જેમ ગૌચરી વડે પિતાના આત્માને સંતોષે છે, પાંચ ઇન્દ્રિયને નિત્ય દમે છે. ષટકાયનાં રક્ષક હોય છે. સત્તર પ્રકારની સંયમની આરાધનામાં રત રહે છે. અઢાર હજાર શિલાંગના અંગને ધારણ કરનાર અચલપણે ચારિત્રાચારને પાળનારા એવાં જયણાવંત મુનિ જે નવવિધ -બ્રહ્મચર્યની ગુપ્તિને પાળે છે. બાર પ્રકારનાં તપને તપે છે. એવાં મહામુનિનાં પૂન્યવંતા દર્શન પણ પણ મહા
