________________
૮૯
અપ્રમત જે નિત્ય રહે વિ હરખે વિાચે સાધુ સુધા તે તમા.
શું 'ૐ ને શુ' લેાચે મહાવીર જીનેશ્વર ઉપદિશે.
સાધુ સન્ના અપ્રમત રહે. ભારડ પક્ષીની જેમ તેઓ -જાગ્રત હાય, તે ગમે તેવા પ્રસ ંગેામાં પણ હરખ કે શાક કરતા નથી. આ મુનિપણાનું સ્વરૂપ છે. તમે કહેશેા કે :-“મહારાજ, શ્રોતાઓ આછા હાય છે ત્યારે તમને જરા દુ:ખ થાય છે, અને સભા પુરી હાય ત્યારે જરા આનંદ પણ દેખાય છે.” એવુ ?ખાતુ હાય તે। તે મારી નબળાઈ છે. પશુ આ તા સ્વરૂપની વાત છે. ખામીએ જુએ છે તે તમારા હિતની વાત નથી. પણ ખુંખીઓ પણ સાથે સાથે જુએ. માત્ર ખામી જોઈને સ'સારી નકામાં કમ` ખાંધે છે, તમે ઉપાશ્રયમાં ચાર ઘડી ઐસે ત્યાં તા પગે કીડીઓ ચઢે છે. સાધુએ ચાર્વીસે કલાક ઉપાશ્રયમાં રહી જ્ઞાન ધ્યાન કરે છે તે જેવા તેવા નિગ્રહ છે ? એક તરફ સંસારના સ્વચ્છ ંદને જુએ અને બીજી તરફ્ સાધુના નિગ્રહને જુએ, જરૂર તમારા મસ્તક સાધુના ચરણમાં નમી પડશે, સાધુના નિગ્રહ જોઈ ને પછી ખામી જોવી હાય તા ખુશીથી જુએ. પરંતુ જાતે રાત દિવસ પાપમાં રહેવું અને સાધુની એકાદ ભૂલ થાય તે ઠેર ઠેર કહેવી તે જીંદગીભર ગાવી, તેમાં ઈન્સાનીયત નથી, શૈતાનીયત છે. સાધુ પર પ્રેમ હોય તેા એના ચરણ સેવી
