Paumchariyam Part 04

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 29

जणचिंतापव्वं - ९३/१-२७
खीर-दहि-सप्पिपउरा, पवत्तिया जिणवराण अभिसेया । बहुमङ्गलोवगीया, तूररवुच्छलियजयसद्दा ॥१३॥ सीया वि य जिणपूयं करेड़ तव - नियम- संजमुज्जुत्ता । ताव य पया समत्था, पउमब्भासं समणुपत्ता ॥१४॥ जयसद्दकयारावा, पडिहारनिवेइया अह पविट्ठा | आबद्धञ्जलिमउला, पणमइ पउमं पया सव्वा ॥१५॥ अह तेण समालत्ता, मयहरया जे पयाए रामेणं । साहह आगमकज्जं, मणसंखोभं पमोत्तूणं ॥१६॥ विजओ य सूरदेवो, 'महुगन्धो पिङ्गलो य सूलधरो । तह कासवो य कालो खेमाई मयहरा एए ॥१७॥ अह ते सज्झसहियया, कम्पियचलणा न देन्ति उल्लावं । पउमस्स पभावेणं, अहोमुहा लज्जिया जाया ॥ १८ ॥ संथाविऊण पुणरवि, पुच्छइ आगमणकराणं रामो । साहह मे वीसत्था, पयहिय सव्वं भउव्वेयं ॥१९॥ एव परिपुच्छियाणं, ताणं चिय भमइ मयहरो एक्को । सामिय अभएण विणा, अम्हं वाया न निक्खमइ ॥२०॥ तो भइ पउमनाहो, न किंचि भयकारणं हवइ तुज्झं । उल्लवह सुवीसत्था, मोत्तूणंसज्झसुव्वेयं ॥२१॥ लद्धम्मितओ अभए, विजओ पत्थावियक्खरं वयणं । जंपइ कयञ्जलिवुडो, सामिय ! वयणं सुणसु अम्हं ॥ २२ ॥ सामिय ! इमो समत्थो, पुहइजणो पावमोहियमईओ । परदोसग्गहणरओ, सहाववंको य सढसीलो ॥२३॥ जंपइ पुणो पुणो च्चिय, जह सीया रक्खसाण नाहेणं । हरिऊ णं परिभुत्ता, इहाणिया तहवि रामेणं ॥२४॥ उज्जाणेसु घरेसु य, तलायवावीस जणवओ सामी । सीयाअववायकहं, मोत्तूण न जंपए अन्नं ॥२५॥ दसरहनिवस्स पुत्तो, रामो तिसमुद्दमेइणीनाहो । लङ्काहिवेण हरियं, कह पुण आणेइ जणयसुयं ? ॥२६॥ नूणं न एत्थ दोसो, परपुरिसपसत्तियाए महिलाए। जेण इमो पउमाभो, सीया धारेइ निययघरे ॥२७॥ क्षीर-दधि-सर्पिः प्रचूराः प्रवर्त्तिता जिनवराणामभिषेकाः । बहुमङ्गलोपगीतस्तूर्यरवोच्छलितजयशब्दाः ॥१३॥ सीतापि च जिनपूजां करोति तपो नियमसंयमोद्यता । तावच्च प्रजा समस्ता पद्माभ्यासं समनुप्राप्ता ॥१४॥ जयशब्दकृतारावा प्रतिहारनिवेदिताऽथ प्रविष्टा । आबद्धाञ्जलिमुकुला प्रणमति पद्मं प्रजा सर्वा ॥१५॥ अथ तेन समालप्ता महत्तरका ये प्रजाया रामेण । कथयतागमनकार्यं मनः संक्षोभं प्रमुच्य ॥१६॥ विजयश्च सूरदेवो मधुगन्धः पिङ्गलश्च शूलधरः । तथा कासवश्च कालः क्षेमादयो महत्तरा एते ॥१७॥ अथ ते साध्वसहृदया कम्पितचरणा न ददत्युल्लापम् । पद्मस्य प्रभावेनाधोमुखा लज्जिता जाताः ॥१८॥ संस्थाप्य पुनरपि पृच्छत्यागमनकारणं रामः । कथयत मे विश्वस्ताः प्रहाय सर्वं भयोद्वेगम् ॥१९॥
एवं परिपृष्टानां तेषामेव भणति महत्तर एकः । स्वामिन्नभयेन विनाऽस्माकं वाचा न निष्क्रामति ॥२०॥ तदा भणति पद्मनाभो न किंचिद्भयकारणं भवति तव । उल्लपत सुविश्वस्ता मुक्त्वा साध्वसोद्वेगम् ॥२१॥ लब्धे ततोऽभये विजयः प्रस्ताविताक्षरं वचनम् । जल्पति कृताञ्जलिपूटः स्वामिन् ! वचनं श्रुण्वस्माकम् ॥२२॥ स्वामिन्नयं समस्तः पृथिवीजन: पापमोहितमतिकः । परदोषग्रहणरतः स्वभाववक्रश्च शठशीलः ||२३|| जल्पति पुनः पुनरेव यथा सीता राक्षसानां नाथेन । हृत्वा परिभुक्तेहानीता तथापि रामेण ॥२४॥ उद्यानेषु गृहेषु च तडागवापीषु जनपदः स्वामिन् ! । सीतापवादकथां मुक्त्वा न जल्पतेऽन्यत् ॥२५॥ दशरथनृपस्य पुत्रो रामस्त्रिसमुद्रमेदिनीनाथः । लङ्काधिपेन हृतां कथं पुनरानयति जनकसुताम् ? ॥२६॥ नूनं नात्र दोषः परपुरुषप्रसक्तताया महिलायाः । येनायं पद्माभः सीतां धारयति निजगृहे ॥२७॥
१. महुमत्तो पि० - प्रत्य० । २. ०ऊण य प०- प्रत्य० ।
५८५