Paumchariyam Part 04

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 119

६७५
कुमारनिक्खमणपव्वं -१०६/१२-३७ दाणेण साहवाणं, भोगो लब्भइ तवेण देवत्तं । नाणेण सिद्धिसोक्खं, पाविज्जइ सीलसहिएणं ॥२५॥ जायस्स धुवं मरणं, दोग्गइगमणं च होइ परलोगे । तं एव जाणमाणा, सव्वे वि य कुणह जिणधम्मं ॥२६॥ सुणिऊण वयणमेयं, पडिबुद्धा ते तहिं कुमारवरा । पियरं कयञ्जलिउडा, भणन्ति निसुणेहि विन्नप्पं ॥२७॥ जइ ताय ! इच्छसि हियं, अम्हाणं वल्लभाण पुत्ताणं । तो मा काहिसि विग्धं, दिक्खाभिमुहाण अम्हाणं ॥२८॥ संसारम्मि अणन्ते, परिभमिया विसयलोलुया अम्हे । दुक्खाणि अणुहवन्ता, संपइ इच्छामि पव्वइउं ॥२९॥ तो भणइ लच्छिनिलओ, वयणं अग्घाइउंसिरे पुत्ता । कइलाससिहरसरिसा, एए च्चिय तुम्ह पासाया ॥३०॥ वरकञ्चणभित्तीया, सव्वुवगरणेहिं संजुया रम्मा । वीणा-वंसरवेण य, महुरसरुग्गीयनिग्घोसा ॥३१॥ वरजुवईहिं मणहरे, विवुहावासे व्व रयणपज्जलिए । कह पुत्त मुञ्चह इमे, पासाए निच्चरमणिज्जे ॥३२॥ आहार-पाण-चन्दण-मल्ला-ऽऽहरणेसु लालिया तुब्भे । विसहिस्सह कह एयं, दुक्करचरियं मुणिवराणं ॥३३॥
कह नेहनिब्भराओ, मुञ्चह जणणीउ विलवमाणीओ।।
न य जीवन्ति खणं पि हु, तुज्झ विओगम्मि एयाओ ॥३४॥ सो तेहिं वि पडिभणिओ, ताय ! भमन्ताण अम्ह संसारे।जणणीण सयसहस्सा, पियराण य वोलियाऽणन्ता ॥३५॥ न पिया न चेव माया, न य भाया नेय अत्थसंबन्धा । कुव्वन्ति परित्ताणं, जीवस्स उधम्मरहियस्स ॥३६॥ जं भणसि ताय ! भुञ्जह, इस्सरियं एत्थ माणुसे जम्मे । तं खिवसि अन्धकूवे, जाणन्तो दुत्तरे अम्हे ॥३७॥ दानेन साधूनां भोगो लभ्यते तपसा देवत्वम् । ज्ञानेन सिद्धिसुखं प्राप्यते शीलसहितेन ॥२५॥ जातस्य ध्रुवं मरणं दुर्गतिगमनं च भवति परलोके । तदेवं ज्ञायमानाः सर्वेऽपि च कुरुत जिनधर्मम् ॥२६॥ श्रुत्वा वचनमेतत्प्रतिबुद्धास्ते तत्र कुमारवराः । पितरं कृताञ्जलिपुटा भणन्ति निश्रुणु विज्ञापनम् ॥२७॥ यदि तातेच्छसि हितमस्माकं वल्लभानां पुत्रणाम् । तदा मा करिष्यषि विघ्नं दिक्षाभिमुखानामस्माकम् ॥२८॥ संसारे ऽनन्ते परिभ्रान्ता विषयलोलुपा वयम् । दु:खान्यनुभवन्तः संप्रतीच्छामः प्रव्रजितुम् ॥२९॥ तदा भणति लक्ष्मीनिलयो वचनमाघ्राय शिरसि पुत्राः ! । कैलाशशिखरसदृशा एत एव युस्माकं प्रासादाः ॥३०॥ वरकञ्चनभित्तिकाः सर्वोपकरणैः संयुता रम्याः । वीणावंशरवेण च मधुरस्वरोद्गीतनिर्घोषाः ॥३१॥ वरयुवतिभि मनोहरान् विबुधावासानिव रत्नप्रज्वलितान् । कथं पुत्रा मुञ्चतेमान्प्रासादान्नित्यरमणीयान् ॥३२॥ आहार-पान-चन्दन-मालाऽऽभरणै लालिता यूयम् । विसहिष्यध्वे कथमेतदुष्करचरितं मुनिवराणाम् ॥३३॥ कथं स्नेहनिर्भरा मञ्चत
यो विलपन्त्यः । न च जीवन्ति क्षणमपि खल तववियोग एताः ॥३५॥ स तैरपि प्रतिभणितस्तात ! भ्रमतामस्माकं संसारे । जननीनां शतसहस्राः पितॄणां च व्यतीताऽनन्ताः ॥३५॥ न च पिता नैव माता न च भ्राता नैवार्थसम्बन्धाः । कुर्वन्ति परित्राणं जीवस्य तु धर्मरहितस्य ॥३६॥ यभणसि तात ! भुजतेश्वर्यमत्र मनुष्ये जन्मनि । तत्क्षिपस्यन्धकपे जानन दस्तरे ऽस्मान ॥३७॥
१. तहिं वरकुमारा-प्रत्य० । २. तुब्भ वि०-मु० ।
Jain Education Interational