Paumchariyam Part 04

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 120

६७६
पउमचरियं सलिलं चेव पियन्तं, हरिणं जह हणइ एक्कओ वाहो । तह हणइ नरं मच्चू, तिसियं चिय कामभोगेसु ॥३८॥ जइ एव विप्पओगो, जायइ बन्धूहिं सह धुवो एत्थं । तो कीस की रई, संसारे दोसबाहुल्ले ? ॥३९॥ बंधवसिणेहनडिओ, पुणरवि भोगेसु दारुणं सत्तो । पुरिसो पावइ दुक्खं, चिरकालं दीहसंसारे ॥४०॥ दुक्खसलिलावगाढे, कसायगाहुक्कडे भवावत्ते । घणदोग्गइविच्चीए, जरमरणकिलेसकल्लोले ॥४१॥ एयारिसे महायस!, भमिया संसारसायरे अम्हे । दुक्खाइं अणुहवन्ता, कह कह वि इहं समुष्पित्तण्णा ॥४२॥ संसारियदुक्खाणं, भीया जरमरणविप्पओगाणं । अणुमन्नसु ताय ! तुमं, पव्वज्जं गिहिमो अज्जं ॥४३॥ ते एव निच्छियमणा, दिक्खाभिमुहा सुया मुणेऊणं । अणुमन्निया कुमारा, अवगूढा लच्छिनिलएणं ॥४४॥ आउच्छिऊण पियरं, बन्धुजणं चेव सव्वजणणीओ । ताहे गया कुमारा, महिन्दउदयं वरुज्जाणं ॥४५॥ चइऊण निरवसेसं, परिग्गरं जायतिव्वसंवेगा । सरणं महाबलमुणिं, पत्ता ते अट्ठ वि कुमारा ॥४६॥ उग्गं तवोविहाणं, कुणमाणा समिइ-गुत्तिसंजुत्ता । अह ते कुमारसमणा, विहरन्ति महिं दढधिईया ॥४७॥
एयं कुमारवरनिक्खमणं पसत्थं, भावेण जे वि हु सुणन्ति नराऽपमत्ता। ताणं पणस्सइ खणेण समत्थपावं, बोहीफलं च विमलं समुवज्जिणन्ति ॥४८॥
॥ इइ पउमचरिए कुमारनिक्खमणं नाम छउत्तरसयं पव्वं समत्तं ॥ सलिलमेव पिबन्तं हरिणं यथा हन्त्येको व्याधः । तथा हन्ति नरं मृत्युस्तृिषितमेव कामभोगेषु ॥३८॥ यद्येवं विप्रयोगो जायते बन्धुभिः सह ध्रुवोऽत्र । तदा कथं क्रियते रतिः संसारे दोषबाहुल्ये ? ॥३९॥ बन्धवस्नेहनटितः पुनरपि भोगेषु दारुणं सक्तः । पुरुषः प्राप्नोति दुःखं चिरकालं दीर्घसंसारे ॥४०॥ दुःख सलिलावगाढे कषायग्राहोत्कटे भवावर्ते । घनदुर्गतिवीचौ जरामरणक्लेशकल्लोले ॥४१॥ एतादृशे महायशः ! भ्रान्ताः संसारसागरे वयम् । दुःखान्यनुभवन्तः कथं कथमपीह समुत्पन्नाः ॥४२॥ संसारिकदुःखेभ्यो भीता जरामरणविप्रयोगेभ्यः । अनुमन्यस्व तात ! त्वं प्रव्रज्यां गृह्णामोऽद्यः ॥४३॥ तानेवं निश्चितमना दिक्षाभिमुखान् सुतान् मुणित्वा । अनुमन्ताः कुमारा आलिङ्गिता लक्ष्मीनिलयेन ॥४४॥ आपृच्छय पितरं बन्धुजनमेव सर्वजननी: । तदा ता: कुमारा महेन्द्रोदयं वरोद्यानम् ।।४५॥ त्यक्त्वा निरवशेष परिग्रहं जाततीव्रसंवेगाः । शरणं महाबलमुनि प्राप्तास्तेऽष्टावपि कुमाराः ॥४६।। उग्रं तपोविधानं कुर्वन्तः समितिगुप्तिसंयुक्ताः । अथ ते कुमारश्रमणा विहरन्ति महीं दृढधृतयः ॥४७॥
एतत्कुमारनिष्क्रमणं प्रशस्तं भावेन येऽपि हु श्रुण्वन्ति नरा अप्रमत्ताः । तेषां प्रणश्यति क्षणेन समस्तपापं बोधिफलं च विमलं समुपार्जयन्ति ॥४८॥ ॥ इति पद्मचरिते कुमारनिष्क्रमणं नाम षडोत्तरशतं पर्वं समाप्तम् ॥
१. महिन्ददढधिइया-मु० । २. सुणिति-प्रत्य० ।
Jain Education Interational