Paumchariyam Part 04

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 151

७०७
पउमकेवलनाणुप्पत्तिविहाणपव्वं -११७/१-२४ एयस्स खवगसेढीगयस्स रामस्स तं करेमि अहं । वेमाणिओ य देवो, जायइ मित्तो महं जेणं ॥१२॥ तो तेण समं पीई, काऊणं मन्दराइसु ठियाई । वन्दीहामि पहट्ठो, चेइयभवणाइ सव्वाइं ॥१३॥ नरयगयं सोमित्तिं, आणेउं लद्धबोहिसम्मत्तं । समयं रामसुरेणं, सुह-दुक्खाइं च जंपेहं ॥१४॥ परिचिन्तिऊण एवं, अवइण्णो सुरवरो विमाणाओ । सिग्धं माणुसलोयं, संपत्तो जत्थ पउमाभो ॥१५॥ बहुकुसुमरओवाही, कओ य पवणो सुरेण सयराहं । कोलाहलियं च वणं, पक्खिगणाणं कलरवेणं ॥१६॥ तरुतरुणपल्लवुग्गयमञ्जरिसहयारकिंसुयावयरं । कोइलमहुरुग्गीयं, उज्जाणं महुयरारुणियं ॥१७॥ एवंविहं उवसग्गं, देवो काऊण जाणगीरूवं । रामस्स समब्भासं, गओ य नेहाणुराएणं ॥१८॥ सीया किल सहसत्ती. भणड अहं आगया तह समीवं । राहव ! विरहाउलिया, संपड़ दक्खं चिय पवन्ना ॥१९॥ जंपइ पासल्लीणा, पण्डियमाणी अहं तुह समक्खं । पव्वइया विहरन्ती, खेयरकन्नाहि परियरिया ॥२०॥ खेयरकन्नाहिं अहं, भणिया दावेहि राहवं अम्हं । तुज्झाएसेण सिए !, तं चेव वरेमु भत्तारं ॥२१॥ एयन्तरम्मि सहसा, नाणालंकारभूसियङ्गीओ । पत्ताउ कामिणीओ, सुरिन्दवेउव्वियकयाओ ॥२२॥ ठविऊण मए पुरओ, समयं एयाहिं उत्तमं भोगं । भुञ्जसु देव ! जहिच्छं, साएयाए सुरिन्दसमं ॥२३॥ अइकक्खडा महाजस !, बावीस परीसहा छुहाईया । एएहि संजमरणे, राहव ! बहवो नरा भग्गा ॥२४॥
एतस्य क्षपक श्रेणी गतस्य रामस्य तत्करोम्यहम् । वैमानिकश्च देवो जायते मित्रो मम येन ॥१२॥ तदा तेन समं प्रीतिं कृत्वा मन्दरादिषु स्थितानि । वन्दिष्येमि प्रहृष्ट श्चैत्यभवनानि सर्वाणि ॥१३॥ नरकगतं सौमित्रिमानयित्वा लब्धबोधिसम्यक्त्वम् । समकं रामसुरेण सुख-दुःखानि च जल्पाम्यहम् ॥१४॥ परिचिन्त्यैवमवतीर्णः सुरवरो विमानात् । शीघ्रं मनुष्यलोकं संप्राप्तो यत्र पद्माभः ॥१५॥ बहुकुसुमरजोवाही कृतश्च पवनः सुरेण शीघ्रम् । कोलाहलितं च वनं पक्षिगणानां कलरवेण ॥१६॥ तरुतरुणपल्लवोद्गतमञ्जरि-सहकार-किंशुकाकरम् । कोकिलमधुरोद्गीतमुद्यानं मधुकरारुणितम् ॥१७।। एवंविध मुपसर्ग त देवः कृत्वा जानकीरूपम् । रामस्य समभ्यासं गतश्च स्नेहानुरागेण ॥१८॥ सीता किल सहसेति भणत्यहमागता तव समीपम् । राघव ! विरहाकुलिता संप्रति दुःखमेव प्रपन्ना ॥१९॥ जल्पति पार्श्वलीना पण्डितमान्यहं तव समक्षम् । प्रव्रजिता विहरन्ती खेचरकन्याभिः परिवारिता ॥२०॥ खेचरकन्याभिरहं भणिता दर्शय राघवमस्मान् । तवादेशेन सीते ! तमेव वरामो भर्तारम् ॥२१॥ एतदन्तरे सहसा नानालङ्कारभूषिताङ्गी । प्राप्ताः कामिन्यः सुरेन्द्रवैक्रियकृताः ॥२२॥ स्थापयित्वा मां पुरतः समकमेताभिरुत्तमं भोगम् । भुक्ष्व देव ! यथेच्छं साकेतायां सुरेन्द्रसमम् ॥२॥ अतिकर्कशा महायशः ! द्वाविंशः परिषहाः क्षुधादिकाः । एतैः संयमरणे राघव ! बहवो नरा भग्नाः ॥२४||
१. ०णं धणरवेणं-प्रत्य० । २. सुयवयारं । कोइलमुहल्लग्गीयं-प्रत्य० । ३. ०हं च देवो काऊणं जणयतणयवररूयं । रा०-प्रत्य० । ४.०ल विहरंती, ०ल सुहपत्ती-प्रत्य० । ५. नाहि अवहरिया-प्रत्य० । ६. परिवरिया-प्रत्य० ।
Jain Education Interational