Paumchariyam Part 04

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 129

११०. लवण-ऽङ्कसतवोवणपवेसविहाणपव्वं अह तत्थ दोण्णि देवा, कुऊहली रयणचूल-मणिचूला । नेहपरिक्खणहेडं, समागया राम-केसीणं ॥१॥ रामं सोऊण मयं, केरिसियं कुणइ लक्खणो चेटु ? । रूसइ किं वा गच्छइ ?, किं वा परिभासए वयणं? ॥२॥ अहवा सोगाउलियं, पेच्छामो लक्खणस्स मुहयन्दं । ते एव कयालावा, साएयपुरि अह पविट्ठा ॥३॥ देवा रामस्स घरे, कुणन्ति मायाविणिम्मियं सदं । पउमो मओ मओ त्ति य, वरजुवईणं चिय विलावं ॥४॥ रामस्स मरणसइं, सोउं अक्कन्दियं च जुवईहिं लिच्छीहरो विसण्णो, जंपइ ताहे इमं वयणं ॥५॥ हा किं व इमं वत्तं, एव भणन्तस्स तस्स सयराहं । वायाए समं जीयं, विणिग्गयं लच्छिनिलयस्स ॥६॥ कञ्चणथम्भनिसन्नो, अणिमीलियलोयणो तहावत्थो । लक्खिज्जइ चक्कहरो, लेप्पमओ इव विणिम्मविओ ॥७॥ दट्ठण विगयजीयं, सोमित्तिं सुरवरा विसण्णमणा । निन्दन्ति य अप्पाणं, दोण्णि वि लज्जासमावन्ना ॥८॥ लक्खणमरणनिहेणं, एएणं एत्थ पुव्वविहिएणं । जायं परितावयरं, अम्हाण मणं तु अप्पाणं ॥९॥ पच्छातावुम्हविया, जीयं दाऊण तस्स असमत्था । निन्दन्ता अप्पाणं, सोहम्मं पत्थिया देवा ॥१०॥ असमिक्खियकारीणं, पुरिसाणं एत्थ पावहिययाणं । सयमेव कयं कम्मं, परितावयरं हवइ पच्छा ॥११॥
|| ११०. लवणाङ्कुशतपोवनप्रवेशविधान पर्वम् ||
अथ तत्र द्वौ देवौ कुतूहली रत्नचूडमणिचूडौ । स्नेहपरीक्षणहेतुं समागतौ रामकेशीनौ ॥१॥ रामं श्रुत्वा मृतं कीदृशी करोति लक्ष्मण श्चेष्टा ? । रुष्यति किं वा गच्छति ? किंवा परिभाषते वचनम् ? ॥२॥ अथवा शोकाकुलितं पश्यावो लक्ष्मणस्य मुखचन्द्रम् । तावेवं कृतालापौ साकेतपुरिमथ प्रविष्टौ ॥३॥ देवौ रामस्य गृहे कुर्वतो मायाविनिर्मितं शब्दम् । पद्मो मृतो मृत इति च वरयुवतीनामेव विलापम् ॥४|| रामस्य मरणशब्दं श्रुत्वाऽऽक्रन्दितं च युवतिभिः । लक्ष्मीधरो विषण्णो जल्पति तदेदं वचनम् ।।५।। हा कि वेदं वृत्तमेवं भणतस्तस्य शीघ्रम् । वाचया समं जीवो विनिर्गतो लक्ष्मीनिलयस्य ॥६॥ कञ्चनस्तम्भनिसण्णोऽनिमिलितलोचनस्तथावस्थः । लक्ष्यते चक्रधरो लेप्यमय इव विनिर्मापितः ।।७।। दृष्ट्वा विगतजीवं सौमित्रिं सुरवरौ विषण्णमनसौ । निन्दत श्चात्मानं द्वावपि लज्जासमापन्नौ ॥८॥ लक्ष्मणमरणनिभेनानेनात्र पूर्वविहितेन । जातं परितापकरमस्माकं मनस्त्वात्मानम् ॥९॥ पश्चात्तपोष्मापितौ जीवं दातुं तस्यासमर्थौ । निन्दन्तावात्मानं सौधर्मं प्रस्थितौ देवौ ॥१०॥ असमीक्षितकारिणां पुरुषाणामत्र पापहृदयानाम् । स्वयमेव कृतं कर्म परितापकरं भवति पश्चात् ॥११॥
१. वत्तं, इमं भ०-मु० । २. ०मओ चेव निम्म०-मु०।
Jain Education Interational
www.janeibrary.org