Paumchariyam Part 04

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 130

६८६
पउमचरियं
सुरवरमायाए कयं, कम्मं अविजाणिऊण जुवईओ । पणयकुविओ त्ति काउं, सव्वाउ पइं पसाएन्ति ॥ १२ ॥ एक्का भाइ सुभणिया, जोव्वणमयगव्वियाए पावाए। सामि ! तुमं रोसविओ, कवणाए पावबुद्धीए ॥ १३ ॥ पणयकलहम्मि सामिय !, भणिओ जं अविणयं तुमं ताए । तं अम्ह खमसु संपइ, जंपसु महुराए वायाए ॥१४॥ वरकमलकोमलङ्गी, अवगूहइ कावि निब्भरसिणेहं । चलणेसु पडइ अन्ना, पत्तिय सामी ! कउल्लावा ॥१५॥ घेत्तूण काइ वीणं, तस्स य गुणकित्तणं महुरसद्दं । गायइ वरगन्धव्वं, दइयस्स पसायजणणट्टं ॥१६॥ अवगूहिऊण काई, चुम्बइ गण्डत्थलं मणभिरामं । जंपइ पुणो पुणो च्चिय, अम्ह पहू ! देहि उल्लावं ॥१७॥ संपुण्णचन्दवयणा, कयनेवच्छा कडक्खविच्छोहं । नच्चइ कावि मणहरं, पियस्स पुरओ ससब्भावं ॥१८॥ याणि अन्नाणि य, ताण कुणन्तीण चेट्ठियसयाइं । जायं निरत्थयं तं जीवियरहियम्मि कन्तम्मि ॥ १९ ॥ चारियमुहाउ सुणिउं, तं वित्तन्तं ससंभमो रामो । तं लक्खणस्स भवणं, तूरन्तो चेव संपत्तो ॥२०॥ अन्तेउरं पविट्ठो, पेच्छइ विगयप्पभं सिरीरहियं । लच्छीहरस्स वयणं, पभायससिसन्निहायारं ॥२१॥ चिन्तेइ तओ पउमो, केण वि कज्जेण मज्झ चक्कहरो । रुट्ठो अब्भुवाणं, न देइ चिट्ठइ अविणयङ्गो ॥ २२ ॥ विरलक्कमेसु गन्तुं, अग्घायइ मत्थए घणसिणेहं । पउमो भणइ कणिट्टं, किं मज्झ न देसि उल्लावं ? ॥२३॥ चिन्धेहि जाणिऊण य, गयजीयं लक्खणं तहावत्थं । तह वि य तं जीवन्तं, सो मन्नइ निब्भरसिणेहो ॥२४॥
I
सुरवरमायया कृतं कर्माविज्ञाय युवतयः । प्रणयकुपित इति कृत्वा सर्वाः पतिं प्रसादयन्ति ॥ १२॥ एका भणति सुभणिता यौवनमदगर्वितया पापया । स्वामिंस्त्वं रोषित कया पापबुद्धया ॥१३॥ प्रणयकलहे स्वामिन् ! भणितो यदविनयं तव तदा । तदस्मान् क्षम संप्रति जल्प मधुरया वाचया ॥१४॥ वरकमलकोमलाङ्ग्यालिड्गति कापि निर्भरस्नेहम् । चरणयोः पतत्यन्या ऽऽश्रिता स्वामिन्! कृतोल्लापा ॥१५॥ गृहीत्वा कापि वीणां तस्य च गुणकीर्त्तनं मधुरशब्दम् । गायति वरगान्धर्वं दयितस्य प्रसादजननार्थम् ॥१६॥ आलिङ्ग्य कापि चूम्बति गण्डस्थले मनोभिरामम् । जल्पति पुनः पुनरेवास्मान् प्रभो ! देहयुल्लापम् ॥१७॥ संपूर्णचन्द्रवदना कृतनेपथ्या कटाक्षविक्षोभम् । नृत्यति कापि मनोहरं प्रियस्य पुरतः ससद्भावम् ॥१८॥ एतानि चान्यानि च तासां कुर्वन्तीनां चेष्टितशतानि । जातं निरर्थकं तज्जीवरहिते कान्ते ॥ १९ ॥ चारिकमुखाच्छ्रुत्वा तद्वृत्तान्तं ससंभ्रमो रामः । तं लक्ष्मणस्य भवनं त्वरमाणैव संप्राप्तः ||२०|| अन्तःपुरं प्रविष्टः पश्यति विगतप्रभं श्रीरहितम् । लक्ष्मीधरस्य वदनं प्रभातशशिसंनिभाकारम् ॥२१॥ चिन्तयति ततः पद्मः केनाऽपि कार्येण मम चक्रधरः । रुष्टोऽभ्युत्थानं न ददाति तिष्टत्यविनयाङ्गः ||२२|| विरलक्रमै र्गत्वाऽऽघ्राति मस्तके घनस्नेहम् । पद्मो भणति कनिष्ठं किं मम न ददास्युल्लापम् ? ॥२३॥ चिनैर्ज्ञात्वा च गतजीवं लक्ष्मणं तथावस्थम् । तथापि च तं जीवन्तं स मन्यते निर्भरस्नेहः ||२४||
१. महुरक्खराए वायाए- प्रत्य० । २. ०सद्दा । गा० मु० । ३. ०ऊणं, ग०- प्रत्य० ।