Paumchariyam Part 04

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 134

६९०
पउमचरियं अत्थाओ दिवसयरो, लच्छीहर! किं न पेच्छसि इमाइं । मउलन्ति कुवलयाई, वियसन्ति य कुमुयसण्डाइं? ॥१२॥ अत्थरह लहुँ सेज्जं, काऊण भुयन्तरम्मि सोमित्तिं । सेवामि जेण निइं, परिवज्जियसेसवावारो ॥१३॥ संपुण्णचन्दसरिसं, आसि तुमं अइमणोहरं वयणं । कज्जेण केण सुपुरिस!, संपइ विगयप्पभं जायं? ॥१४॥ जंतुज्झ हिययइटुं, दव्वं संपाययामि तं सव्वं । सव्वावारमणहरं, काऊण मुहं समुल्लवसु ॥१५॥ मुञ्च विसायं सुपुरिस !, अम्हं चिय खेयरा अइविरुद्धा । सव्वे वि आगया वि हु, घेत्तुमणा कोसलं कुद्धा ॥१६॥ महयं पि सत्तुसेन्नं, जिणयन्तो जो इमेण चक्केणं । सो कह सहसि परिभवं, कयन्तचक्कस्स धीर तुमं ॥१७॥ सुन्दर ! विमुञ्च निर्दे, वोलीणा सव्वरी रवी उइओ। देहं पसाहिऊणं, चिट्ठसु अत्थाणमज्झगओ ॥१८॥ सव्वो वि य पुहइजणो, समागओ तुज्झ सन्नियासम्मि । गुरुभत्त ! मित्तवच्छल !, एयस्स करेहि माणत्थं ॥१९॥ निययं तु सुप्पहायं, जिणाण लोगावलोगदरिसीणं । भवियपउमाण वि पुणो, जायं मुणिसुव्वओ सरणं ॥२०॥
वच्छ ! तुमे चिरसइए, सिढिलायइ जिणहरेसु संगीयं । समणा जणेण समयं, संपत्ता चेव उव्वेयं ॥२१॥ उद्वेहि सयणवच्छल !, धीरेहि ममं विसायपडिवन्नं । एयावत्थम्मि तुमे, न देइ सोहा इमं नयरं ॥२२॥
णूणं कओ विओगो, कस्स वि जीवस्स अन्नजम्मम्मि मया। एक्कोयरस्स"वसणं, विमलविहाणस्स पावियं तेण सया ॥२३॥
॥ इइ पउमचरिए रामविप्पलावविहाणं नाम एगादसुत्तरसयं पव्वं समत्तं ॥ अस्तो दिवसकरो लक्ष्मीधर ! किं न पश्यसीमानि । मुकुलन्ति कुवलयानि विकसन्ति च कुमुदखण्डानि ? ॥१२॥ आस्तर लघु शय्यां कृत्वा भुजान्तरे सौमित्रे ! । सेवे येन निद्रां परिवर्जिताशेषव्यापारः ॥१३॥ संपूर्णचन्द्रसदृशमासीत्तवातिमनोहरं वदनम् । कार्येण केन सत्पुरुष ! संप्रति विगतप्रभं जातम् ? ॥१४॥ यत्तव हृदयेष्टं द्रव्यं संपादयामि तत्सर्वम् । सव्यापारमनोहरं कृत्वा मुखं समुल्लप ॥१५॥ मुञ्च विषादं सत्पुरुष ! अस्माकमेव खेचरा अतिविरुद्धाः । सर्वेऽप्यागता अपि हु ग्रहितुमनसः कोशलां क्रुद्धाः॥१६॥ महदपि शत्रुसैन्यं जयन् योऽनेन चक्रेण । स कथं सहसे परिभवं कृतान्तचक्रस्य धीर त्वम् ॥१७॥ सुन्दर ! विमुञ्च निद्रां व्यतीता शर्वरी रविरुदितः । देहं प्रसाध्य तिष्ठास्थानमध्यगतः ॥१८॥ सर्वोऽपि च पृथिवीजनः समागतस्तव संनिकाशे । गुरुभक्त ! मित्रवत्सल ! एतस्य कुरु मानार्थम् ॥१९॥ नित्यं तु सुप्रभातं जिनानां लोकालोकदर्शिनाम् । भविकपमानामपि पुन र्येषां मुनिसुव्रतः शरणम् ॥२०॥ वत्स ! त्वयि चिरशयिते शिथीलायति जिनगृहेषु संगीतम् । श्रमणा जनेन समं संप्राप्ता एवोद्वेगम् ॥२१॥ उत्तिष्ठ स्वजनवत्सल ! धीरय मां विषादप्रतिपन्नम् । एतदवस्थायां त्वयि न ददाति शोभामिदं नगरम् ।।२२॥ नूनं कृतो वियोगः कस्यापि जीवस्यान्यजन्मनि मया । एकोदरस्य व्यसनं विमलविधानस्य प्राप्तं तेन सदा ॥२३॥
॥इति पद्मचरिते रामविप्रलापविधानं नाम एकादशोत्तरशतं पर्वं समाप्तम् ॥
१. अच्छुरह-प्रत्य० । २. परिसेसियसे०-प्रत्य० । ३. ०पाडयामि तं सव्वं । वावारमणहरं तं काऊ०-प्रत्य० । ४. ०न्तवक्कस्स-मु० । ५. वि ह पु०प्रत्य० । ६. मा (? मो) पेच्छं-प्रत्य० । ७. ०यकुमुयाण य पुणो,-प्रत्य० । ८. जाणं मु०-मु० । ९. वच्छ ! तुमए विरहिए,-प्रत्य० । १०. वयणंमु०।११. ०लपहाणस्स तेण पावियं पि सया-प्रत्य० ।
Jain Education Interational