Paumchariyam Part 04

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 118

६७४
पउमचरियं गम्भीरधीरगरुयं, एसा मन्दाइणी गया लवणं । मयणंकुसं सुरूवं, चन्दमुही पाविया धीरं ॥१२॥ साहुक्कारमुहरवं, लोगं सुणिऊण लक्खणस्स सुया । लवणं-इंकुसाण रुट्ठा, सन्नज्झेउं समाढत्ता ॥१३॥ देवीए विसल्लाईण नन्दणा अट्ठ वरकुमारा ते । पन्नासूणेहिं तिहिं, सएहि भाईण परिकिण्णा ॥१४॥ लवणं-उँकुसाण कुद्धं, भाइबलं तेहिं अट्ठहिं जणेहिं । मन्तेहि व उवसमियं, भुयंगमाणं समूहं व ॥१५॥ ताहे लवणं-उंकुसाणं, पाणिग्गहणं कमेण निव्वत्तं । बहुतूर-सङ्खपउरं, नच्चन्तविलासिणिजणोहं ॥१६॥ ते लक्खणस्स पुत्ता, दट्टण सयंवरिं महारिद्धि । अह भाणिउं पयत्ता, सामरिसा दुट्ठवयणाइं ॥१७॥
अम्हे किं केण हीणा, गुणेहिं एयाण जाणइसुयाणं ? । जेणं चियपरिहरिया, कन्नाहिं विवेगरहियाहिं ॥१८॥ एयाणि य अन्नाणि य, सोयन्ता तत्थ वरकुमारा ते । भणिया रूवमईए, सुएण अइबुद्धिमन्तेणं ॥१९॥ महिलाए कए कम्हा, सोयह तुब्भेत्थ दारुणं सव्वे । होहह उवहसणिज्जा, इमाए चेट्टाए लोगस्स ? ॥२०॥ जंजेण कयं कम्म, सुहं व असुहं व एत्थ संसारे। तं तेण पावियव्वं, तुब्भे मा कुणह परितावं ॥२१॥ एयाण अद्धवाणं, कयलीथम्भ व्व साररहियाणं । भोगाण विससमाणं, कएण मा दुक्खिया होह ॥२२॥ तायस्स मए अङ्गे, ठिएण बालेण पोत्थयम्मि सुयं । वयणं जह मणुयभवो, भवाण सव्वुत्तमो एसो ॥२३॥ तं एव इमं लद्धं, माणुसजम्मं जयम्मि अइदुलहं । कुणह परलोयहिययं, जिणवरधम्मं पयत्तेणं ॥२४॥ गम्भीरधीरगुरुकमेषा मन्दाकिनी गता लवणम् । मदनांकुशं सुरुपं चन्द्रमुखी प्राप्ता धीरम् ।।१२।। साधुकारमुखरवं लोकं श्रुत्वा लक्ष्मणस्य सुताः । लवणाङ्कुशयो रुष्टाः सन्निहितुं समारब्धाः ॥१३॥ देवीनां विशल्यादीनां नन्दना अष्टौ वरकुमारास्ते । पञ्चाशतोनैस्त्रिभिः शतै मा॑तॄणां परिकीर्णाः ॥१४॥ लवणाङ्कुशयोः क्रुद्ध भातृबलं तैरष्टाभिः जनैः । मन्त्रैरिवोपशमितं भुजङ्गमानां समूहमिव ॥१५॥ तदा लवणाकुशयोः पाणिग्रहणं क्रमेण निवृत्तम् । बहुतूर्यशङ्खप्रचूरं नृत्यद्विलासिनिजनौघम् ॥१६।। ते लक्ष्मणस्य पुत्रा दृष्ट्वा स्वयंवरिं महद्धिम् । अथ भणितुं प्रयताः सामर्षा दुष्टवचनानि ॥१७॥ वयं किं केन हीनाः गुणैरेतयो जानकीसुतयोः । येनैव परिहताः कन्याभ्यां विवेकरहिताभ्याम् ।।१८।। एतानि चान्यानि च शोचमानास्तत्र वरकुमारास्ते । भणिता रुपमत्याः सुतेनातिबुद्धिमता ॥१९॥ महिलायाः कृते कस्माच्छोचध्वं यूयमत्र दारुणं सर्वे । भवतोपहसनीया ऽनया चेष्टया लोकस्य ? ॥२०॥ यद् येन कृतं कर्म शुभं वाऽशुभं वात्र संसारे । तत्तेन प्राप्तव्यं युस्माभि ा कुरुत परितापम् ॥२१॥ एतेषामध्रुवाणां कदलीस्तम्भसाररहितानाम् । भोगानां विषसमानां कृतेन मा दुःखिता भवत ॥२२॥ तातस्य मयाड्के स्थितेन बालेन पुस्तके श्रुतम् । वचनं यथा मनुष्यभवो भव्यानां सर्वोत्तम एषः ॥२३।। तदेवमयं लब्ध्वा मनुष्यजन्म जगत्यतिदुर्लभम् । कुरुत परलोकहितं जिनवरधर्म प्रयत्नेन ॥२४॥
१. धीरा-मु० । २. मन्तीहि य उव०-मु० । ३. अम्हेहिं केण-प्रत्य० । ४. रूववईए-प्रत्य० । ५. होह उवहासणिज्जा-मु० । ६. ब दुक्खं वप्रत्य० । ७. ०ह य परलोयहियं-मु० ।
Jain Education Interational