Paumchariyam Part 04

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 32

५८८
पउमचरियं अवि परिचयामि सीयं, निहोसं जइ वि सीलसंपन्नं । न य इच्छामि खणेकं, अकित्तिमलकलुसियं जीयं ॥१२॥ अह भणइ लच्छिनिलओ, नरवइ ! मा एव दुक्खिओ होहि । पिसुणवयणेण संपइ, मा चयसु महासइं सीयं ॥१३॥ लोगो कुडिलसहावो, परदोसग्गहणनिययतत्तिल्लो । अज्जवजणमच्छरिओ, दुग्गहहियओ पदुट्ठो य ॥१४॥ भणइ तओ बलदेवो, एव इमं जह तुम समुल्लवसि । किं पुण लोगविरुद्धं, अयसकलङ्कं न इच्छामि ॥१५॥ किं तस्स कीड़ इहं, समत्थरज्जेण जीविएणं वा । जस्स पवादो बहुओ, भणइ च्चिय णं सया अयसो ? ॥१६॥ किं तेण भुयबलेणं, भीयाणं जं भयं न वारेइ ? । नाणेण तेण किं वा, जेणऽप्पाणं न विन्नायं ? ॥१७॥ तावऽच्छउ जणवाओ, दोसो मह अस्थि एत्थ नियमेणं । जा परपुरिसेण हिया, निययघरं आणिया सीया ॥१८॥ पउमुज्जाणठियाए, जाइज्जन्तीए रक्खसिन्देणं । सीयाए निच्छएणं, तं चिय अणुमन्नियं वयणं ॥१९॥ एवं समाउलमणो, सेणाणीयं कयन्तवयणं सो । आणवइ गब्भिणीयं, सीयं छड्डेहि आरण्णे ॥२०॥ एव भणिए पवुत्तो, सोमित्ती राहवं कयपणामो । न य-देव ! तुज्झ जुत्तं, परिचइऊणं जणयधूयं ॥२१॥ परपुरिसदरिसणेणं, न य दोसो हवइ नाह ! जुवईणं । तम्हा देव ! पसज्जसु, मुञ्चसु एयं असग्गाहं ॥२२॥ पउमो भणइ कणिटुं, एत्तो पुरओ न किञ्चि वत्तव्वं । छड्डेमि निच्छएणं, सीयं अववायभीओ हं॥२३॥ जेठुस्स निच्छयं सो, नाऊणं लक्खणो गओ सगिहं । ताव य कयन्तवयणो', समागओ रहवरारूढो ॥२४॥ अपि परित्यजामि सीतां निर्दोषां यद्यपि शीलसंपन्नाम् । न चेच्छामि क्षणमेकमकीर्तिमलकलुषितं जीवितम् ।।१२।। अथ भणति लक्ष्मीनिलयो नरपते ! मैवं दुःखितो भव । पैशुन्यवचनेन संप्रति मा त्यज महासती सीताम् ॥१३॥ लोकः कुटिलस्वभावः परदोषग्रहणनित्यतत्परः । आर्जवजनमत्सरितो दुर्ग्रहहृदयः प्रदुष्टश्च ॥१४॥ भणति ततो बलदेव एवमिदं यथात्वं समुल्लपसि । किं पुन लॊकविरुद्धमयश:कलङ्क नेच्छामि ॥१५॥ किं तस्य क्रियत इह समस्तराज्येन जीवितेन वा । यस्य प्रवादो बहु भ्रमत्येवं सदाऽयशः ? ॥१६॥ किं तेन भुजबलेन भीतानां यद्भयं न वारयति ? । ज्ञानेन तेन किं वा येनाऽऽत्मानं न विज्ञातम् ? ||१७|| तावदस्तु जनापवादो दोषो ममास्त्यित्र नियमेन । या परपुरुषेण हृता निजगृहमानीता सीता ॥१८॥ पद्मोद्यानस्थितया याच्यमानया राक्षसेन्द्रेण । सीतया निश्चयेन तदेवानुमतं वचनम् ।।१९।। एवं समाकूलमना: सेनानिकं कृतान्तवदनं सः । आज्ञापयति गर्भद्वितीयां सीतां मुञ्चारण्ये ॥२०॥ एवं भणिते प्रोक्तः सौमित्री राघवं कृतप्रणामः । न च देव ! तव युक्तं परित्यक्तुं जनकदुहितरम् ॥२१॥ परपुरुषदर्शनेन न च दोषो भवति नाथ ! युवतीनाम् । तस्माद्देव ! प्रसद्य मुञ्चैतदसद्ग्राहम् ॥२२॥ पद्मो भणति कनिष्ठमितः पुरतः न किंचिद्वक्तव्यम् । मुञ्चामि निश्चयेन सीतामपवादभीतोऽहम् ॥२३॥ ज्येष्ठस्य निश्चयं स ज्ञात्वा लक्ष्ममो गतः स्वगृहम् । तावच्च कृतान्तवदनः समागतो रथवरारुढः ॥२४॥
१. सीयं-प्रत्य० । २. ०य तिहुयणे अयसो-मु० । ३. ०णो उच्चलिओ र०-प्रत्य० ।
Jain Education Interational