Paumchariyam Part 04

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 93

रामपुव्वभव-सीतापव्वज्जाविहाणपव्वं - १०३ / १२-३८
मच्छी-कीड-पयङ्गा,
केसा अन्नं पि जं असुज्झं तं । भुञ्जन्तएण रति, तं सव्वं भक्खियं नवरं ॥ २५ ॥ अत्थमि दिवसयरे, जो भुञ्जइ मूढभावदोसेणं । सो चउगइवित्थिण्णं, संसारं भइ पुणरुत्तं ॥२६॥ लिङ्गी व अलिङ्गी वा जो भुञ्जइ सव्वरीसु रसगिद्धो । सो न य सोग्गइगमणं, पावइ अचरित्तदोसेणं ॥२७॥ जे सव्वरी पुरिसा, भुञ्जन्तिह सीलसंजमविहूणा । महु-मज्ज-मंसनिरया, ते जन्ति मया महानरयं ॥ २८ ॥ हीणकुलसंभवा वि हु, पुरिसा उच्छन्नदार - धण-सयणा । परपेसणाणुकारी, भुंतंत्ता स्यणिसमयम्मि ॥२९॥ करचरणफुट्टकेसा, बीभच्छा दूहवा दरिद्दा य । तण-दारुजीविया ते, जेहि य भुत्तं वियालम्मि ॥३०॥
जे पुण जिणवरधम्मं, घेत्तुं महु-मंस-मज्जविरइं च । न कुणन्ति राइभत्तं, ते हुन्ति सुरा महिड्डीया ॥३१॥ ते तत्थ वरविमाणे, देवीसयपरिमिया विसयसोक्खं । भुंजन्ति दीहकालं, अच्छरसुग्गीयमाहप्पा ॥३२॥ चइऊण इहायाया, नरवइवंसेसु खायकित्तीस । उवभूञ्जिऊण सोक्खं पुणरवि पावन्ति सुरसरिसं ॥३३॥ पुणरवि जिणवरधम्मे, बोहिं लहिऊण गहियवय - नियमा । काऊण तवमुयारं, पाविति सिवालयं वीरा ॥३४॥ अइआउरेण वि तुमे, भद्द ! वियाले न चेव भोत्तव्वं । मंसं पि वज्जियव्वं, आमूलं सव्वदुक्खाणं ॥ ३५ ॥ तं साहवस्स वयणं, सुणिऊणं सावओ तओ जाओ । कालगओ उववन्नो, सोहम्मे सिरिधरो देवो ॥३६॥ सो हार-कय-कुण्डल- मउडालंकारभूसियसरीरो । सुरगणियामज्झगओ, भुञ्जइ भोगे सुरिन्दो व्व ॥ ३७॥ अह सो चुओ समाणो, महापुरे धारिणीए मेरूणं । 'सेट्टीण तओ जाओ, जियपउमरुइ त्ति नामेणं ॥३८॥
मक्षी - कीड - पतङ्गाः केशा अन्यदपि यदशुद्धं तम् । भुञ्जमानेन रात्रिं तत्सर्वं भक्षितं नवरम् ॥ २५॥ अस्तमिते दिवसकरे यो भुङ्क्ते मूढभावदोषेण । स चतुर्गतिविस्तीर्ण संसारं भ्रमति पुनरुक्तम् ॥२६॥ लिड्गी वाऽलिड्गी वा यो भुङ्क्ते शर्वरीषु रसगृद्धः । स न च सुगतिगमनं प्राप्नोत्यचारित्रदोषेण ॥२७॥ ये शर्वरीषु पुरुषा भुञ्जन्ते इह शीलसंयमविहीनाः । मधु-मद्य मांसनिरतास्ते यान्ति मृता महानरकम् ॥२८॥ नकुलसंभवा अपि खलु पुरुषा उच्छन्नदारधनस्वजनाः । परप्रेषणानुकारिणो भुज्जमाना रजनीसमये ॥ २९॥ कर-चरणस्फुटकेशा बीभत्सा दूरूपा दारिद्राश्च । तृणदारुजीवितास्ते यैश्च भुक्तं विकाले ||३०|| ये पुन जिनवरधर्मं गृहीत्वा मधुमांसमद्यविरतिं च । न कुर्वन्ति रात्रिभक्तं ते भवन्ति सुरा महर्द्धिकाः ॥३१॥ ते तत्र वरविमाने देवीशतपरिमिता विषयसुखम् । भुञ्जन्ति दीर्घकालमप्सरः सूद्गीतमाहात्म्याः ||३२|| त्यक्त्वेहाऽऽयाता नरपतिवंशेषु ख्यातकीर्तिषु । उपभुज्य सुखं पुनरपि प्राप्नुवन्ति सुरसदृशम् ॥३३॥ पुनरपि जनवरधर्मे बोधि लब्ध्वा गृहीत - व्रतनियमाः । कृत्वा तप उदारं प्राप्नुवन्ति शिवालयं वीराः ||३४|| अत्यातुरेणापि त्वया भद्र ! विकाले न भोक्तव्यम् । मांसमपि वर्जितव्यमामूलं सर्वदुःखानाम् ||३५|| तत्साधोर्वचनं श्रुत्वा श्रावकस्ततो जातः । कालगत उत्पन्न: सौधर्मे श्रीधरो देवः ||३६|| स हार-कटक - कुण्डल- मुकुटालङ्कारभूषितशरीरः । सुरगणिकामध्यगतो भुनक्ति भोगान् सुरेन्द्र इव ||३७|| अथ स च्युतः सन् महापुरे धारिण्यां मेरुणा । श्रेष्ठिना ततो जातो जितपद्मरुचिरिति नाम्ना ||३८||
१. इहं आया - प्रत्य० । २. धीरा - प्रत्य० । ३. सिट्ठीतणओ जाओ - प्रत्य० ।
६४९