Paumchariyam Part 04

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 115

६७१
महु-केढवउवक्खाणपव्वं -१०५/७८-१०३ चिन्तेइ तो मणेणं, इमाए सह जा न भुञ्जिमो भोगे । तो मज्झ इमं रज्जं, निस्सारं निष्फलं जीयं ॥११॥ कज्जा-ऽकज्जवियन्नू, पडिसत्तुं निज्जिऊण संगामे । पुणरवि साएयपुरिं, कमेण संपत्थिओ राया ॥१२॥ काऊण य मन्तणयं, राया पूएइ सव्वसामन्ते । वाहरड़ वीरसेणं, ताहे अन्तेउरसमग्गं ॥१३॥ सम्माणिओ य सो वि य, विसज्जिओ सव्वनरवइसमग्गो । नवरं चिय चन्दाभा, महुणा अन्तेउरे छूढा ॥९४॥ अभिसेयपट्टबन्धं, चन्दाभा पाविया नरिन्देणं । जाया य महादेवी, सव्वाण वि चेव महिलाणं ॥१५॥ अह सो महू नरिन्दो, चन्दाभासहगओ तहिं भवणे । रइसागरोवगाढो, गयं पि कालं न लक्खेइ ॥१६॥ सो य पुण वीरसेणो, हरियं नाऊण अत्तणो कन्तं । घणसोगसल्लियङ्गो, सहसा उम्मत्तओ जाओ ॥१७॥ एवं अणुहविय चिरं, कन्ताविरहम्मि दुस्सहं दुक्खं । मण्डवसाहुसयासे, पव्वइओ वीरसेणो सो ॥१८॥ सो वीरसेणसाहू, तवचरणं अज्जिऊण कालगओ। दिव्वङ्गयमउडधरो, देवो वेमाणिओ जाओ ॥१९॥ अह सो महू नरिन्दो, चिट्ठइ धम्मासणे सुहनिविट्ठो । मन्तीहिं सहालावं, ववहारवियारणं कुणइ ॥१००॥ तं चेव उ ववहारं, राया मोत्तूण पत्थिओ सगिहं । भणिओ चन्दाभाए, किं अज्ज चिरावियं सामि ? ॥१०१॥ तेण वि सा पडिभणिया, ववहारो पारदारियस्स पिए ! । आसि न तीड़ छेत्तुं, चिरावियं तेण अज्ज मए ॥१०२॥ तो भणइ विहसिऊणं, चन्दाभा पारदारियं सामि ! । पूएहि पयत्तेणं, न तस्स दोसो हवइ लोए ॥१०३॥
चिन्तयति ततो मनसाऽनया सह यदि न भुनग्मि भोगान् । तदा ममेदं राज्यं नि:सारं निष्फलं जीवित ॥९१॥ कार्याऽकार्यविज्ञः प्रतिशत्रु निर्जित्य संग्रामे । पुनरपि साकेतपुरिं क्रमेण संप्रस्थितो राजा ॥१२॥ कृत्वा च मन्त्रणकं राजा पूजयति सर्व सामन्तान् । व्याहरति वीरसेनं तदाऽन्तःपुरसमग्रम् ॥१३॥ सन्मानितः सोऽपि च विसर्जितः सर्वनरपतिसमग्रः । नवरमेव चन्द्राभा मधुनाऽन्तःपुरे क्षिप्ता ॥१४॥ अभिषेकपट्टबन्धं चन्द्राभा प्राप्ता नरेन्द्रेण । जाता च महादेवी सर्वासामपि एव महिलानाम् ॥१५॥ अथ स मधुनरेन्द्रश्चन्द्राभासहगतस्तत्र भवने । रतिसागरावगाढो गतमपि कालं न लक्ष्यति ॥१६॥ स च पुनो वीरसेनो हृतां ज्ञात्वाऽऽत्मन:कान्ताम् । घनशोकशल्यिताङ्गः सहसोन्मत्तो जातः ॥९७॥ एवमनुभूय चीरं कान्ताविरहे दुःसहं दुःखम् । मण्डपसाधुसकाशे प्रव्रजितो वीरसेनः सः ॥९८॥ स वीरसेनसाधुस्तपश्चरणमर्जयित्वा कालगतः । दिव्याङ्गदमुकुटधरो देवो वैमानिको जातः ॥९९|| अथ स मधुनरेन्द्रस्तिष्ठति धर्मासने सुखनिविष्टः । मन्त्रिभिः सहालापं व्यवहारविचारणं करोति ॥१००। तमेव तु व्यवहारं राजा मुक्त्वा प्रस्थितः स्वगृहम् । भणितश्चन्द्राभया किमद्य चिरायितं स्वामिन् ! ॥१०१॥ तेनाऽपि सा प्रतिभणिता व्यवहारः पारदारिकस्य प्रिये ! । आसीन्न शक्यते छेत्तुं चिरायितं तेनाद्य मया ॥१०२।। तदा भणति विहस्य चन्द्राभा पारदारिकं स्वामिन् ! । पूजय प्रयत्नेन न तस्य दोषो भवति लोके ॥१०३॥ १. जायं-मु० । २. ०ण समरमुहे। पु०-प्रत्य० । ३. वूढा-मु० । ४. ०णो य-प्रत्य० ।
Jain Education Intemational