Paumchariyam Part 04

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 113

महु-केढवउवक्खाणपव्वं -१०५/५२-७७ ते एव भाणिऊणं, दट्ठोट्ठा असिवराई कड्डेउं । पहणन्ता मुणिवसहं तु थम्भिया ताव जक्खेणं ॥६५॥ एवं कमेण रयणी, विप्पाणं थम्भियाण वोलीणा । उइओ य दियसणाहो, साहूण समाणिओ जोगो ॥६६॥ तावागओ समत्थो, सङ्घो सह जणवएण मुणिवसभं । वन्दइ विम्हियहियओ, पेच्छन्तो थम्भिए विप्पे ॥१७॥ भणिया य जणवएणं, एए विप्पा पराइया वाए । समणेण गुणवरेणं, जाया वि हु तेण पडिकुट्ठा ॥६८॥ चिन्तेन्ति तओ विप्पा, एस पहावो मुणिस्स निक्खुत्तं । बलविरियसमत्था वि य, तेणऽम्हे थम्भिया इहइं ॥६९॥ एयाए अवत्थाए, जइ अम्हे कह वि निष्फिडीहामो । तो मुणिवरस्स वयणं, निस्सन्देहं करीहामो ॥७०॥ एयन्तरम्मि पत्तो, समयं चिय अग्गिलाए तूरेन्तो । विप्पो उ सोमदेवो, पणमइ साहुं पसाएन्तो ॥७१॥ पणमिय पुणो पुणो च्चिय, समणं तो बम्भणो भणइ एवं । जीवन्तु देव एए, दप्पुत्ता तुज्झ वयणेणं ॥७२॥ समसत्तु-मित्तभावा, समसुह-दुक्खा पसंस-निन्दसमा । समणा पसत्थचित्ता, हवन्ति पावाण वि अपावा ॥७३॥ ताव च्चिय संपत्तो, जक्खो तं बम्भणं भणइ रुट्ठो ।मा देसि संपइ तुमं, अब्भक्खाणं मुणिवरस्स ॥७४॥ पावा य कलुसचित्ता, मिच्छादिट्ठी मुणी दुगुंछन्ता । रे विप्प ! तुज्झ पुत्ता, इमे मए थम्भिया दुट्ठा ॥५॥ मारेन्तो लहइ वहं, सम्माणेन्तो य लहइ सम्माणं । जो जं करेइ कम्मं, सो तस्स फलं तु अणुहवइ ॥७६॥ तं एव जंपमाणं, अइचण्डं दारुणं महाजदुक्खं । विन्नवइ पायवडिओ, साहुं च पुणो पुणो विप्पो ॥७७॥
तावेवं भणित्वा दृष्टौष्ठावसिवराणि कृष्ट्वा । प्रघ्नन्तौ मुनिवृषभं तु स्तम्भितौ तावद्यक्षेण ॥६५॥ एवं क्रमेण रजनीं विप्रयोः स्तम्भितयो र्व्यतीता । उदितश्च दिवसनाथः साधुना समानितो योगः ॥६६॥ तावदागतः समस्तः सङ्यः सह जनपदेन मुनिवृषभम् । वन्दते विस्मितहृदयः पश्यन् स्तम्मितौ विप्रौ ॥६७।। भणितौ च जनपदेनैतौ विप्रौ पराजितौ वादे । श्रमणेन गुणवरेण जातावपि खलु तेन प्रतिकृष्टौ ॥६८॥ चिन्तयतस्ततो विप्रावेष प्रभावो मुने निश्चितम् । बलवीर्यसमर्थावपि च तेनावां स्तम्भिताविह ॥६९॥ एतस्या अवस्थाया यद्यावां कथमपि निस्फेटिस्यावः । तदा मुनिवरस्य वचनं निःसंदेहं करिष्यावः ॥७०॥ एतदन्तरे प्राप्तः समकमेवाग्निलया त्वरमाणः । विप्रस्तु सोमदेवः प्रणमति साधु प्रसादनम् ॥७१।। प्रणम्यः पुनः पुनरेव श्रमणं तदा ब्राह्मणो भणत्येवम् । जीवतां देव एतौ दुष्पुत्रौ तव वचनेन ॥७२॥ समशत्रुमित्रभावाः समसुखदुःखाः प्रशंसानिन्दासमाः । श्रमणाः प्रशस्तचित्ता भवन्ति पापानामप्यपापाः ॥७३॥ तावदेव संप्राप्तो यक्षस्तं ब्राह्मणं भणति रुष्टः । मा ददस्व संप्रति त्वमभ्याख्यानं मुनिवरस्य ॥७४॥ पापौ च कलुषचित्तौ मिथ्यादृष्टी मुनि जुगुप्सन्तौ । रे विप्र ! तव पुत्राविमौ मया स्तम्भितौ दुष्टौ ।।७५।। मारयल्लभते वधं सन्मानयंश्च लभते सन्मानम् । यो यत्करोति कर्म स तस्य फलं त्वनुभवति ॥७६।। तमेवं जल्पन्तमतिचण्डं दारुणं महायक्षम् । विज्ञापयति पादपतितः साधुं च पुनः पुन विप्रः ॥७॥
१. गुणधरेणं-प्रत्य० । २. समणं तं ब०-प्रत्य० । ३. एए पुत्ता मे तुज्झ-प्रत्य० । ४. फलं समणुहोइ-मु०।।