Paumchariyam Part 04

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 101

रामपुव्वभव - सीतापव्वज्जाविहाणपव्वं - १०३ / ११७-१४२
तस्स रयणावईए, भज्जाए कुच्छिसंभवो जाओ । नामेण सुप्पभो सो, रज्जं भोत्तूण पव्वइओ ॥१३०॥ चरिय तवं कालगओ, सव्वट्ठे सुरवरो समुप्पन्नो । तत्तो चुओ वि जाओ, वाली आइच्चरयपुत्तो ॥१३१॥ काऊ विरोहं जो, तया सह रावणेण संविग्गो । पव्वइओ कइलासे, कुणइ तवं धीरगम्भीरो ॥१३२॥ सव्वायरेण तइया, उद्धरिओ रावणेण कलासो । अङ्गुट्ठएण सो पुण, नीओ वाली ण संखोहं ॥१३३॥ झाणाणलेण डहिउं, निस्सेसं कम्म कयवरं वाली । संपत्तो परमपयं, अजरामरनीरयं ठाणं ॥१३४॥ एवं अन्नोन्नवहं, कुणमाणा पुव्वबद्धदढवेरा । संसारे परिभमिया, दोण्णि वि वसुदत्त - सिरिकन्ता ॥१३५॥ सा वेगवई, आस सयंभुस्स वल्लहा तेणं । अणुबन्धेणऽवहरिया, सीया वि हु रक्खसिन्देणं ॥१३६॥ सरभू, वेगवईए कए सयंभूणा । वहिओ धम्मफलेणं, देवो जाओ विमाणम्मि ॥१३७॥ चइओ पट्ठनयरे, पुणव्वसू खेयराहिवो जाओ । महिलाहेडं सोयं, करिय नियाणं च पव्वइओ ॥ १३८ ॥ काऊण तवं घोरं, सणकुमारे सुरो समुप्पन्नो । चइओ सोमित्तिसुओ, जाओ वि हु लक्खणो एसो ॥१३९॥ सत्तू जेण सयंभू, सिरिभूइपुरोहियस्स आसि पुरा । तेण इह मारिओ सो, दहवयणो लच्छिनिलएणं ॥ १४० ॥ जो जे हओ पुव्वं, सो तेण वहिज्जए न संदेहो । एसा ठिई बिहीसण, संसारत्थाण जीवाणं ॥ १४१ ॥ एवं सोऊण इमं, जीवाणं पुव्ववेरसंबन्धं । तम्हा परिहरह सया, वेरं सव्वे वि दूरेणं ॥ १४२ ॥
I
तस्य रत्नावत्या भार्यायाः कुक्षिसंभवो जातः । नाम्ना सुप्रभः स राज्यं भुक्त्वा प्रव्रजितः ॥ १३० ॥ चरित्वा तपः कालगतः सर्वार्थे सुरवरः समुत्पन्नः । ततश्च्युतोऽपि जातो बाल्यादित्यरजसः पुत्रः || १३१ ॥ कृत्वा विरोधं यस्तदा सह रावणेन संविग्नः । प्रव्रजितः कैलाशे करोति तपो धीरगम्भीरः ॥१३२॥ सर्वादरेण तदोद्धरितो रावणेन कैलाशः । अड्गुष्ठेन स पुन र्नीतोबाली न संक्षोभम् ॥१३३॥ ध्यानानलेन दग्ध्वा निःशेषं कर्मकचवरं बाली । संप्राप्तः परमपदमजरामरनीरजंस्थानम् ॥१३४॥ एवमन्योन्यवधं कुर्वाणौ: पूर्वबद्धदृढवैरौः । संसारे परिभ्रान्तौ द्वावपि वसुदत्त - श्रीकान्तौ ॥१३५॥ येन सा वेगवत्यासीत्स्वयंभूवो वल्लभा तेन । अनुबन्धेनापहृता सीतापि खलु राक्षसेन्द्रेण ॥१३६॥ योऽपि च स श्रीभूति र्वेगवत्याः कृते स्वयंभूवा । हतो धर्मफलेन देवो जातो विमाने ॥१३७॥ च्युतः प्रतिष्ठनगरे पुनर्वसुः खेचराधिपो जातः । महिलाहेतुं शोकं कृत्वा निदानं च प्रव्रजितः ॥१३८॥ कृत्वा तपः घोरं सनत्कुमारे सुरः समुत्पन्नः । च्युतः सोमित्रिसुतो जातोऽपि खलु लक्ष्मण एषः ॥१३९॥ र्येन स्वयंभूः श्रीभूतिपुरोहितस्यासीत्पुरा । तेनेह मारितः स दशवदनो लक्ष्मीनिलयेन ॥१४०॥
शत्रु
यो येन हतः पूर्वं स तेन हन्यते न संदेहः । एषा स्थिति बिभीषण ! संसारस्थानां जीवानाम् ॥१४१॥ एवं श्रुत्वेदं जीवानां पूर्ववेरसम्बन्धम् । तस्मात्परिहरत सदा वैरं सर्वेऽपि दूरेण ॥१४२॥
१. कयलासे - प्रत्य० । २. ०म्मरयमलं वा० मु० । ३. पुव्ववेरपडिबद्धा । सं० प्रत्य० । ४. वि हु सो प्रत्य० । ५. ० वइकएण संभुणा वहिओ । धम्मफलेणं देवो जाओ अह वरविमाणम्मि- मु० ।
६५७