Paumchariyam Part 04

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 71

६२७
देवागमविहाणपव्वं -१०१/१२-३८ सुग्गीवं जणयसुयं, बिहीसणं केइ तत्थ हणुवन्तं । पेच्छन्ति विम्हियमणा, चन्दोयरनन्दणं अन्ने ॥२५॥ रामस्स सन्नियासं, तत्थरियन्तीए जणयधूयाए । सह पत्थिवेहिं अग्धं, विहेइ लच्छीहरो विहिणा ॥२६॥ दट्ठण आवयंति, सीयं चिन्तेइ राहवो एत्तो । कह उज्झिया वि न मया, एसा सत्ताउले रण्णे ? ॥२७॥ काऊण अञ्जलिउडं, पणिवइया राहवस्स चलणेसु । सीया बहुप्पयारं, परिचिन्तन्ती ठिया पुरओ ॥२८॥ तं भणइ पउमनाहो, मा पुरओ ठाहि मज्झ वइदेहि ! ।अवसरसु पेच्छिउंजे, न य हं तीरामि गयलज्जो ॥२९॥ लङ्काहिवस्स भवणे, अन्तेउरपरिमिया बहू दिवसे । तत्थ तुमं परिवसिया, न य हं जाणामि ते हिययं ॥३०॥ सीया पई पवुरुत्ता, तुह सरिसो नत्थि निट्टरो अन्नो । पाययपुरिसो व्व जहा, ववससि अइदारुणं कम्मं ॥३१॥ दोहलछम्मेण अहं, जंसि तुमे छड्डिया महारणे । तं राहव ! अणुसरिसं, किं ते अइनिट्ठरं कम्मं ? ॥३२॥ जइ हं असमाहीए, तत्थ मरन्ती महावणे घोरे। तो तुब्भ किं व सिद्धं, होन्तं महदोग्गइकरस्स ? ॥३३॥ थेवो वि य सब्भावो, मझुवरिं तुज्झ जइ पहू ! होतो तो किं न अज्जियाए, गेहे हं छड्डिया तइया ? ॥३४॥ अपहूणमणाहाणं, दुक्खत्ताणं दरिद्दभूयाणं । विसमग्गयाण सामिय !, हवइह जिणसासणं सरणं ॥३५॥ जइ वहसि सामि ! नेहं, एव गए वि य पयच्छ मे आणं । होऊण सोमहियओ, किं कायव्वं मए एत्थं ? ॥३६॥ रामो भणइ तुह पिए ! अहयं जाणामि निम्मलं सीलं । नवरं जणाववायं, विगयमलं कुणसु दिव्वेणं ॥३७॥ सुणिऊण वयणमेयं, जंपइ सीया सुणेहि मह वयणं । पञ्चसु दिव्वेसु पहू !, लोगमहं पत्तियावेमि ॥३८॥ सुग्रीवं जनकसुतां बिभीषणं केऽपि तत्र हनुमन्तम् । पश्यन्ति विस्मितमनसश्चन्द्रोदरनन्दनमन्ये ॥२५॥ रामस्य सन्निकाशं तत्र गच्छन्त्या जनकदुहितुः । सह पार्थिवैरर्घ्यं विदधाति लक्ष्मीधरो विधिना ॥२६॥ दृष्टवाऽऽगच्छन्ती सीतां चिन्तयति राघव इतः । कथमुज्झिताऽपि न मृतैषा सत्त्वाकुलारण्ये ? ॥२७॥ कृत्वाऽञ्जलिपुटं प्रणिपतिता राघवस्य चरणयोः । सीता बहुप्रकारं परिचिन्तयन्ती स्थिता पुरतः ॥२८॥ तां भणति पद्मनाभो मा पुरतस्तिष्ठ मम वैदेहि ! । अपसर दृष्टुं ये न चाहं तरामि गतलज्जः ॥२९॥ लकाधिपस्य भवनेऽन्तःपुरपरिमिता बहून दिवसान् । त्वं तत्र परिवसिता न चाहं जानामि ते हृदयम् ॥३०॥ सीता पति प्रोक्ता तव सदृशो नास्ति निष्ठुरोऽन्यः । प्राकृतपुरुष इव यथा व्यवसस्यतिदारुणं कर्म ॥३१॥ दोहदछद्मनाहं यदसि त्वया मुक्ता महारण्ये । तं राघव ! अनुसदृशं किं ते ऽतिनिष्ठुरं कर्म ? ॥३२॥ यद्यहमसमाधिना तत्रामरिष्यं महावने घोरे । तदा तव किं वा सिद्धमभविष्ये ममदुर्गतिकरस्य ? ॥३३।। स्तोकोऽपि च सद्भावो ममोपरि तव यदि प्रभो ! । अभविष्यत् तदा किं नार्जिकाया गृहेऽहं मुक्ता तदा? ॥३४|| अप्रभुणामनाथानां दुःखार्तानां दारिद्रभूतानाम् । विषमगतानां स्वामिन् ! भवतीह जिनशासनं शरणम् ॥३५॥ यदि वहसि स्वामिन् ! स्नेहमेवं गतेऽपि च प्रयच्छ मे आज्ञाम् । भूत्वा सौम्यहृदयः किं कर्तव्यं मयात्र ? ॥३६॥ रामो भणति तव प्रिये ! ऽहं जानामि निर्मलं शीलम् । नवरं जनापवादं विगतमलं कुरु दिव्येन ॥३७॥ श्रुत्वा वनचमेतज्जल्पति सीता श्रुणु मम वचनम् । पञ्चभि दिव्यैः प्रभो ! लोकमहं प्रत्यापयामि ॥३८॥ १. ०या न वि मुया-मु० । २. चलणेहि-मु० । ३. ०सरह पे०-प्रत्य० । ४. गयलज्जे-प्रत्य० । ५. अब्बंधु-मणा०-प्रत्य० । ६. मे व०-प्रत्य० ।
Jain Education Intemational