Paumchariyam Part 04

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 78

६३४
पउमचरियं महिलाए सहस्साइं, अट्ठ ममं ताण उत्तमा भद्दे ! । अणुहवसु विसयसोक्खं, मज्झ वि आणं तुम देन्ती ॥३८॥ पुप्फविमाणारूढा, खेयरजुवतीसु परिमिया कन्ते ! । वन्दसु जिणभवणाई, मए समं मन्दरादीणि ॥३९॥ बहुदोसस्स मह पिए !, कोवं मोत्तूण खमसुदुच्चरियं । अणुहवसु सलाहणियं, सुरलोयसमं विसयसोक्खं ॥४०॥ तो भणइ पई सीय, नरवइ ! मा होहि एव उव्विग्गो। न य कस्सइ रुट्ठा हं, एरिसयं अज्जियं पुव्वं ॥४१॥ न य देव ! तुज्झ रुट्ठा, न चेव लोयस्स अलियवाइस्स । पुव्वज्जियस्स राहव !, रुट्ठा हं निययकम्मस्स ॥४२॥ तुझ पसाएण पहू, भुत्ता भोया सुरोवमा विविहा । संपइ करेमि कम्म, तं जेण न होमि पुण महिला ॥४३॥ इनदधणु-फेणबुब्बुयसमेसु भोएसु दुरभिगन्धेसु । किं एएसु महाजस, कीरइ बहुदुक्खजणएसु ॥४४॥ बहुजोणिसयसहस्सा, परिहिण्डन्ती अहं सुपरिसन्ता । इच्छामि दुक्खमोक्खं, संपइ जिणदेसियं दिक्खं ॥४५॥ एव भणिऊण सीया, अहिण वसोहा करेण वरकेसे । उप्याड निययसिरे, परिचत्तपरिग्गहारम्भा ॥४६॥ मरगयभिङ्गङ्गनिभे, केसे ते पेच्छिऊण पउमाभो । मुच्छानिमीलियच्छो, पडिओ धरणीयले सहसा ॥४७॥ जाव य आसासिज्जइ, पउमाभो चन्दणाइदव्वेहिं । ताव मुणिसव्वगुत्तो, दिक्खिय अज्जाणमप्पेइ ॥४८॥ जाया महव्वयधरी, चत्तेक्कपरिग्गहा समियपावा । मयहरियाए समाणं, गया य मुणिपायमूलम्मि ॥४९॥ गोसीसचन्दणाइसु, आसत्थो राहवो निरिक्खेइ । सीयं अपेच्छमाणो, रुट्ठो आरुहइ मत्तगयं ॥५०॥ ऊसियसियायवत्तो, सललियधुव्वन्तचामराजुयलो । परिवारिओ भडेहिं, नज्जइ इन्दो व्व देवेहिं ॥५१॥
महिलानां सहस्राण्यष्टौमम तासामुत्तमा भद्रे ! । अनुभव विषयसुखं ममाप्याज्ञां त्वं ददन्ती ॥३८॥ पुष्पकविमानारुढा खेचरयुवतिभिः परिवृता कान्ते ! । वन्दस्व जिनभवनानि मया समं मन्दरादीनि ॥३९।। बहुदोषा मह्यं प्रिये ! कोपं मुक्त्वा क्षमस्व दुश्चरितम् । अनुभव श्लाघनीयं सुरलोकसमं विषयसुखम् ॥४०॥ तदा भणति पति सीता नरपते ! मा भव एवमुद्विग्नः । न च कस्यचिद्रुष्टाऽहमेतादृशमर्जितं पूर्वम् ॥४१॥ न च देवा तव रुष्टा न चैव लोकस्यालिकवादिनः । पूर्वार्जितस्य राघव ! रुष्टाहं निजकर्मणः ॥४२॥ तव प्रसादेन प्रभो ! भुक्ता भोगा:सुरोपमा विविधाः । संप्रति करोमि कर्म तद्येन न भवामि पुन महिला ॥४३॥ इन्द्रधनुफेनबुबुदसमै भॊगै र्दुरभिगन्धैः । किमेतै महायश ! क्रियते बहुदु:खजनकैः ॥४४॥ बहुयोनिशतसहस्राः परिहिण्डन्त्यहं सुपरिश्रान्ता । इच्छामि दुःखमोक्षां संप्रति जिनदेशितां दिक्षाम् ॥४५॥ एवं भणित्वा सीताऽभिनवशोभान करेण वरकेशान् । उत्पातयति निजशिरस परित्यक्तपरिग्रहाऽऽरम्भा ॥४६॥ मरकतभृङ्गाङ्गनिभान्केशांस्तान् दृष्ट्वा पद्माभः । मू»निमिलाक्षः पतितो धरणीतले सहसा ॥४७॥ यावच्चाश्वास्यते पद्माभश्चन्दनादिद्रव्यैः । तावन्मुनिसर्वगुप्तो दिक्षित्वार्याणामर्पयति ॥४८॥ जाता महाव्रतधरी त्यक्तैकपरिग्रहा शमितपापा । महत्तरया समानं गताश्च मुनिपादमूले ॥४९॥ गोशीर्षचन्दनादिभिराश्वास्तो राघवो निरीक्षते । सीतामपश्यन् रुष्ट आरोहति मत्तगजम् ।।५०॥ उच्छ्रितश्वेतातपत्रः सललितधुर्णच्चामरयुगलः । परिवारितो भटै आयते इन्द्र इव देवैः ॥५१॥ १.०वसोया क०-प्रत्य० । २. आस(सि)त्तो-प्रत्य० ।
Jain Education Interational