Paumchariyam Part 04

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 89

रामधम्मसवणविहाणपव्वं - १०२/१७०-१९५
जत्थ अहिंसा सच्चं, अदत्तपरिवज्जणं च बब्भं च । दुविहपरिग्गहविरई, तं हवइ सया सुचारित्तं ॥ १८३॥ विणओ दया य दाणं, सीलं नाणं दमो तहा झाणं । कीरइ जं मोक्खट्टे, तं हवइ सया सुचारित्तं ॥ १८४॥ जं एवगुणं राहव !, तं चारित्तं जिणेहिं परिकहियं । विवरीयं पुण लोए, तं अचरित्तं मुणेयव्वं ॥१८५॥ चारित्तेण इमेणं, संजुत्तो दढधिई अणन्नमणो । पुरिसो दुक्खविमोक्खं, करेइ नत्थेत्थ संदेहो ॥१८६॥ न दया दमो न सच्चं न य इन्दियसंवरो न य समाही । न य नाणं न य झाणं, तत्थ उधम्मो कओ हवइ ? ॥ १८७॥ हिंसालियचोरिक्का, इत्थिरई परिगहो जहिं धम्मो । न य सो हवइ पसत्थो, न य दुक्खविमोक्खणं कुणइ ॥१८८॥ हिंसालियचोरिक्का, इत्थिरई परिगहो अविरई य । कीरइ धम्मनिमित्तं, नियमेण न होइ सो धम्मो ॥ १८९॥ दिक्खं घेत्तूण पुणो, छज्जीवनिकायमद्दणं कुणइ । धम्मच्छलेण मूढो, न य सो सिवसोग्गइं लहइ ॥ १९०॥ वह-बन्ध-वेह-तालण-दाहण - छेयाई कम्मनिरयस्स । कय- विक्कयकारिस्स उ, रन्धण - पयणाइसत्तस्स ॥१९१॥ हाणुव्वट्टण-चन्दण-मल्ला -ऽऽभरणाइभोगतिसियस्स । एवंविहस्स मोक्खो न कयाइ वि हवइ लिंगिस्स ॥१९२॥ मिच्छादंसणनिरओ, अन्नाणी कुणइ जइ वि तवचरणं । तह वि य किंकरदेवो, हवइ विसुद्धप्पओगेणं ॥१९३॥ जो पुण सम्मद्दिट्ठी, मन्दुच्छाहो वि जिणमयाभिरओ । सत्तट्ठ भवे गन्तुं, सिज्झइ सो नत्थि संदेहो ॥ १९४ ॥ उच्छाहदढमतीओ, जो निययं सीलसंजमाउत्तो । दो तिण्णि भवे गन्तुं, सो लहइ सुहेण परलोयं ॥ १९५॥
यत्राहिंसा सत्यमदत्तपरिवर्जनं च बह्म च । द्विविधपरिग्रहविरतिस्तद्भवति सदा सुचारित्रम् ॥१८३॥ विनयो दया च दानं शीलं ज्ञानं दमस्तथा ध्यानम् । क्रियते च मोक्षार्थे तद्भवति सदा सुचारित्रम् ॥१८४॥ यदेवगुणं राघव ! तच्चारित्रं जिनैः परिकथितम् । विपरितं पुन र्लोके तदचारित्रं मुणितव्यम् ॥१८५॥ चारित्रेणानेन संयुक्तो दृढधृतिरनन्यमनाः । पुरुषो दुःखविमोक्षं करोति नास्त्यत्र संदेहः ॥१८६॥
न दया दमो न सत्यं न चेन्द्रियसंवरो न च समाधिः । न च ज्ञानं न ध्यानं तत्र तु धर्मः कुतो भवति ? ॥१८७|| हिंसाऽलिकचौरिकाः स्त्रीरतिः परिग्रहो यत्र धर्मः । न च स भवति प्रशस्तो न च दुःखविमोक्षणं करोति ॥१८८॥ हिंसाऽलिकचौरिका: स्त्रीरतिः परिग्रहोऽविरतिश्च । क्रियते धर्मनिमित्तं नियमेन न भवति स धर्मः ॥ १८९ ॥ दीक्षां गृहीत्वा पुनश्च्छड्जीवनिकायमर्दनं करोति । धर्मच्छलेन मूढो न च स शिवसुगतिं लभते ॥१९०॥ वध-बन्ध-वेध-ताडन-दाहन-छेदादिकर्मनिरतस्य । क्रय-विक्रयकारिणस्तु रन्धन - पचनादिसक्तस्य ॥१९१॥ स्नानोद्वर्वतन-चन्दन-मालाऽऽभरणभोगतृषितस्य । एवं विधस्य मोक्षो न कदाचिदपि भवति लिंगिनः ॥ १९२॥ मिथ्यादर्शननिरतोऽज्ञानी करोति यद्यपि तपश्चरणम् । तथापि च किंकरदेवो भवति विशुद्धप्रयोगेण ॥१९३॥ यः पुनः सम्यग्दृष्टी मन्दोत्साहोऽपि जिनमताभिरतः । सप्ताष्टौ भवान्गत्वा सिध्यति स नास्ति संदेहः ॥ १९४॥ उत्साहदृढमतिकः यो नित्यं शीलसंयमायुक्तः । द्वौ त्रीन् भवान्गत्वा स लभते सुखेन परलोकम् ॥ १९५॥ १. ० इकामनि० - प्रत्य० ।
६४५