Paumchariyam Part 04

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 66

६२२
पउमचरियं अह भणइ लच्छिनिलओ, विसायपरिवज्जिओ धुवं एए । बलदेव-वासुदेवा, उप्पन्ना भरहवासम्मि ॥२५॥ लज्जाभरोत्थयमणं, सोमित्तिं पेच्छिण सिद्धत्थो । सह नारएण गन्तुं, जंपइ वयणं सुणसु अम्हं ॥२६॥ देव ! तुमं चक्कहरो, बलो य पउमो न एत्थ संदेहो । किं मुणिवराण वयणं, कयाइ अलियं हवइ लोए ? ॥२७॥ सीयाए सुया एए, लवं-ऽकुसा नाम दोण्णि वि कुमारा । गब्भट्ठिएसु जेसुं, वइदेही छड्डिया रण्णे ॥२८॥ सिद्धत्थ-नारएहि, तम्मि य सिढे कुमारवित्तन्ते । ताहे सअंसुनयणो, उज्झइ लच्छीहरो चक्कं ॥२९॥ रामो वि निसुणिऊणं, सुयसंबन्धं तओ वियलियच्छो । घणसोयपीडियतणू, मुच्छावसविम्भलो पडिओ ॥३०॥ चन्दणजलोल्लियङ्गो, आसत्थो राहवो सुयसमीवं । वच्चइ लक्खणसहिओ, नेहाउलमाणसो सिग्धं ॥३१॥ लवणं-ऽकुसा वि एत्तो, ओयरिऊणं रहाउ दो वि जणा। तायस्स चलणजुयलं, पणमन्ति ससंभमसिणेहा ॥३२॥ अवगुहिऊण पुत्ते, कुणइ पलावं तओ पउमनाहो । अइनेहनिब्भरमणो, विमुक्कनयणंसुजलनिवहो ॥३३॥ हा हा! मयाऽइकट्ठ, पुत्ता ! गब्भट्ठिया अणज्जेणं । सीयाए समं चत्ता, भयजणणे दारुणे रण्णे ॥३४॥ हा ! विउलपुण्णया वि हु, सीयाए जं मए वि संभूया। उयरत्था अइघोरं, दुक्खं पत्ता उ अडवीए ॥३५॥ जइ एसो तत्थ वणे, न य होन्तो पुण्डरीयपुरसामी । तो तुम्ह पुत्तया हं, कह पेच्छन्तो वयणचन्दे ? ॥३६॥ एएहि अमोहेहि, जं न मए विनिहया महत्थेहिं । हा वच्छया सपुण्णा, तुब्भेऽत्थ जए निरवसेसं ॥३७॥ पुणरवि भणइ सुभणिओ, पउमो तुब्भेहि दिट्ठसंतेहिं । जाणामि जणयतणया, जीवइ नत्थेत्थ संदेहो ॥३८॥ अथ भणति लक्षमीनिलयो विषादपरिवर्जितो ध्रुवमेतौ । बलदेववासुदेवावुत्पन्नौ भरतवर्षे ॥२५।। लज्जाभारावसन्नमनसं सौमित्रिं दृष्ट्वा सिद्धार्थः । सहनारदेन गत्वा जल्पति वचनं श्रुण्वस्माकम् ॥२६॥ देव ! त्वं चक्रधरो बलश्च पद्मो नात्र संदेहः । किं मुनिवराणां वचनं कदाचिदलिकं भवति लोके ? ॥२७॥ सीतायाः सुतावेतौ लवाङ्कुशौ नामानौ द्वावपि कुमारौ । गर्भस्थितयो र्ययो वैदेहिस्मुक्ताऽरण्ये ॥२८॥ सिद्धार्थ-नारदाभ्यांस्तस्मिंश्च शिष्टे कुमारवृत्तान्ते । तदा साश्रुनयन उज्झ्यते लक्ष्मीधरश्चक्रम् ॥२९॥ रामोऽपि निश्रुत्य सुतसम्बन्धं ततो विगलिताक्षः । घनशोकपीडितनू मुच्छावशविह्वलः पतितः ॥३०॥ चन्दनजलाद्रिताङ्ग आश्वास्तो राघवः सुतसमीपम् । गच्छति लक्ष्मणसहितः स्नेहाकुलमानसः शीघ्रम् ॥३१॥ लवणाकशावपीतोऽवतीर्य रथादद्वावपि जनौ । तातस्य चरणयगलं प्रणमत: ससंभ्रमस्नेहौ ॥३२॥ आलिङ्ग्य पुत्रौ करोति प्रलापं ततः पद्मनाभः । अतिस्नेहनिर्भरमना विमुक्ताश्रुजलनिवहः ॥३३॥ हा हा ! मयाऽतिकष्टं पुत्रौ ! गर्भस्थितावनार्येण । सीतायाः समं त्यक्तौ भयजनने दारुणे ऽरण्ये ॥३४॥ हा ! विपुलपुण्ययापि खलु सीतया यन्मयापि संभूतौ । उदरस्थावतिघोरं दुःखं प्राप्तौ त्वटव्याम् ॥३५॥ यद्येष तत्रवने न चाभविष्यत्पुण्डरिकपुरस्वामी । तदा युवां पुत्रावहं कथमपश्यं वदनचन्द्रौ ? ॥३६॥ एतैरमोधै र्यन्नमया विनिहतौ महास्त्रैः । हा वत्सौसतपुण्यौ युवामत्र जगति निरवशेषम् ॥३७॥ पुनरपि भणति सुभणितः पद्मो युवयोः पश्यतोः सतोः । जानामि जनकतनया जीवति नात्र संदेहः ॥३८॥
१. ०सु जेसु य व०-प्रत्य० ।।
Jain Education Intematonal