Paumchariyam Part 04

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 59

६१५
लवणं-ऽकुसजुज्झपव्वं -९९/१-२५ भणिया य कुमारेहि, को अम्ह पिया ? कहिं वि सो अम्मो ? । परिवसइ किं च नामं?, एयं साहेहि भूयत्थं ॥१२॥ जं एव पुच्छिया सा, निययं साहेइ उब्भवं सीय । रामस्स य उप्पत्ती, लक्खणसहियस्स निस्सेसं ॥१३॥ दण्डारण्णाईयं, नियहरणं रावणस्स वहणं च । साएयपुरिपवेसं, जणाववायं निरवसेसं ॥१४॥ पुणरवि कहेइ सीया, जणपरिवायाणुगुण रामेणं । नेऊण उज्झिया हं, अडवीए केसरिरवाए ॥१५॥ गयगहणपविटेणं, दिट्ठा हं वज्जजङ्घनरवइणा । काऊण धम्मबहिणी, भणिऊण इहाणिया नयरं ॥१६॥ एवं नवमे मासे, संपत्ते सवणसंगए चन्दे । एत्थेव पसूया हं, तुब्भेहिं राहवस्स सुया ॥१७॥ तेणेह लवणसायर-परियन्ता वसुमई रयणपुण्णा । विज्जाहरेहि समयं, दासि व्व वसीकया सव्वा ॥१८॥ आवडिए संगामे, संपइ किं तुम्ह किं व रामस्स । सुणिहामि असोभणयं, वत्तं तेणं मए रुण्णं ॥१९॥ सा तेहि वि पडिभणिया, अम्मो ! बल-केसवाण अइरेणं । सुणिहिसि माणविभङ्ग, समरे अम्हेहि कीरन्तं ॥२०॥ सीया भणइ कुमारे, न य जुत्तं एरिसं ववसिउंजे । नमियव्वो चेव गुरू, हवइह लोए ठिई एसा ॥२१॥ ते एवं जंपमाणिं, संथावेऊण अत्तणो जणणिं । दोण्णि वि मज्जियजिमिया, आहरणविभूसियसरीरा ॥२२॥ सिद्धाण नमोक्कार, काऊणं मत्तगयवरारूढा । तो निग्गया कुमारा, बलसहिया कोसलाभिमुहं ॥२३॥ दस जोहसहस्सा खलु, गहियकुहाडा बलस्स पुरहुत्ता । छिन्नन्ता तरुनिवहं, वच्चन्ति तओ तहिं सुहडा ॥२४॥ ताण अणुमग्गओ पुण, खर-करह-बइल्ल-महिस माईया।वच्चन्ति रयण-कञ्चण-चेलियबहुधन्नभरभरिया ॥२५॥ भणिता च कुमाराभ्यां कोऽस्मत्पिता? कुत्र वा सोऽम्ब? । परिवसति किं च नाम? एतत्कथय भूतार्थम् ॥१२॥ यदेवं पृष्टा सा निजं कथयत्युद्भवं सीता । रामस्य चोत्पत्ति र्लक्ष्मणसहितस्य नि:शेषम् ॥१३॥ दण्डारण्यादिकं निजहरणं रावणस्य वधनं च । साकेतपुरिप्रवेशं जनापवादं निरवशेषम् ॥१४॥ पुनरपि कथयति सीता जनपरिवादानुगुणेन रामेण । नीत्वोज्झिताऽहमटव्यां केसरीरवायाम् ॥१५॥ गजग्रहणप्रविष्टेन दृष्टाऽहं वज्रजवनरपतिना । कृत्वा धर्मभगिनी भणित्वेहानीता नगरम् ॥१६।। एवं नवमे मासे संप्राप्ते श्रवणसंगते चन्द्रे । अत्रैव प्रसूताऽहं युवां राघवस्य सुतौ ॥१७॥ तेनेह लवणसागरपर्यन्ता वसुमति रत्नपूर्णा । विद्याधरैः समं दासीव वशीकृता सर्वा ॥१८॥ आपतिते संग्रामे संप्रति किं युवयोः किं वा रामस्य । श्रुणोम्यशोभनां वार्तां तेन मया रुदितम् ॥१९॥ सा ताभ्यामपि प्रतिभणिताऽम्ब ! बलकेशवानामचिरेण । श्रोष्यषि मानविभङ्गं समरेऽस्माभिः क्रियमाणम् ॥२०॥ सीता भणति कुमारौ न युक्तमिदृशं व्यवसितुं ये । नन्तव्य एव गुरु र्भवतीह लोके स्थितिरेषा ॥२१॥ तावेवं जल्पन्ती संस्थाप्यात्मनो जननीम् । द्वावपि मज्जितजिमितावाभरणभूषितशरीरौ ।।२२।। सिद्धेभ्यो नमस्कारं कृत्वा मत्तगजरारुढौ । ततो निर्गतौ कुमारौ बलसहितौ कोशलाभिमुखम् ॥२३॥ दश योधनसहस्रा खलु गृहीतकुठारा बलस्य पुरोभूताः । छिन्दन्तस्तरुनिवहं गच्छन्ति तत स्तत्र सुभटाः ॥२४॥ तेषामनुमार्गतः पुनः खर-करभ-वृषभ-महीषादयः । व्रजन्ति रत्न-कञ्चन-चल बहुधान्यभारभृताः ॥२५॥
१. सा तह्यति प०-प्रत्य० । २. तरुगहणं, ब०-प्रत्य० । ३.०सयाईया-प्रत्य० ।
Jain Education Interational