Paumchariyam Part 04

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 35

५९१
सीयानिव्वासणपव्वं-९४/३८-६३ उभयतडहंससारस-चक्कायरमन्तणेयपक्खिउलं । पक्खिउलजणियकलरव-समाउलाइण्णगयजूहं ॥५१॥ गयजूहसमायड्डिय-विसमसमुव्वेलकमलसंघायं । संघायजलावूरिय-निज्झरणझरन्तसद्दालं ॥५२॥ एयारिसगुणकलियं, पेच्छन्ती जणयनन्दणी गङ्गं । उत्तिण्णा वरतुरया, परकूलं चेव संपत्ता ॥५३॥ अह सो कयन्तवयणो, धीरो वि य तत्थ कायरो जाओ । धरिऊण सन्दणवरं, रुवइ तओ उच्चकण्ठेणं ॥५४॥ तं पुच्छइ वइदेही, किं रुवसि तुम इह अकज्जेणं । तेण वि सा पडिभणिया, सामिणि ! वयणं निसामेहि ॥५५॥ दित्तग्गिविससरिच्छं, दुज्जणवयणं पहू निसुणिऊणं । डोहलयनिभेण तुम, चत्ता अववायभीएणं ॥५६॥ तीए कयन्तवयणो, कहेइ नयराहिवाइयं सव्वं । दुक्खस्स य आमूलं, जणपरिवायं जहावत्तं ॥५७॥ लच्छीहरेण सामिणि !, अणुणिज्जन्तो वि राहवो अहियं । अववायपरिब्भीओ, न मुयइ एयं असग्गाहं ॥५८॥ न य माया नेव पिया, न य भाये नेव लक्खणो सरणं । तुज्झइह महारपणे, सामिणि ! मरणं तु नियमेणं ॥५९॥ सुणिऊण वयणमेयं, वज्जेण व ताडिया सिरे सीया । ओयरिय रहवराओ, सहसा ओमुच्छिया पडिया ॥६०॥ कह कह वि समासत्था, पुच्छइ सेणावई तओ सीया । साहेहि कत्थ रामो, केदूरे वा वि साएया ॥६१॥ अह भणइ कयन्तमुहो, अइदूरे कोसला पुरी देवी । अइचण्डसासणं पुण, कत्तो च्चिय पेच्छसे रामं ॥६२॥ तह वि य निब्भरनेहा, जंपइ एयाइ मज्झ वयणाई। गन्तूणं भणिय व्वो, पउमो सव्वायरेण तुमे ॥६३॥ उभयतटहंससारसचक्रवाकरममाणानेकपक्षिकुलाम् । पक्षिकुलजनितकलरवसमाकुलाकीर्णगजयूथाम् ॥५१॥ गजयूथसमाकर्षितविषमसमोद्वेलकमलसंघाताम् । संघातजलापूरितनिर्झरणझरच्छब्दवतीम् ॥५२॥ एतादृशगुणकलितां पश्यन्ती जनकनन्दनी गंगाम् । उत्तीर्णा वरतुरगात् परकुलमेव संप्राप्ता ॥५३॥ अथ स कृतान्तवदनो धीरोऽपि च तत्र कातरो जातः । धृत्वा स्यन्दनवरं रोदिति तत ऊच्चकण्ठेन ॥५४॥ तं पृच्छति वैदेही किं रोदिषि त्वमिहाकार्येण । तेनापि सा प्रतिभणिता स्वामिनि ! वचनं निशामय ॥५५॥ दिप्ताग्निविषसदृशं दुर्जनवचनं प्रभुणा निश्रुत्य । दोहदनिभेन त्वं त्यक्ताऽपवादभीतेन ॥५६॥ तस्याः कृतान्तवदनः कथयति नगराभिवादितं सर्वम् । दुःखस्य चामूलं जनपरिवादं यथावृत्तम् ॥५७॥ लक्ष्मीधरेण स्वामिनि ! अनुनयमानोऽपि राघवोऽधिकम् । अपवादपरिभीतो न मुञ्चत्येतदसदाग्रहम् ॥५८॥ न च माता नैवपिता न च भ्राता नैव लक्ष्मणः शरणम् । तवेह महारण्ये स्वामिनि ! मरणं तु नियमेन ॥५९॥ श्रुत्वा वचनमेतद्वजेणेव ताडिता शिरसि सीता । अवतीर्य रथवरात्सहसावमूच्छिता पतिता ॥६०॥ कथं कथमपि समाश्वास्ता पृच्छति सेनापतिं ततः सीता । कथय कुत्र रामः कियद्दरे वाऽपि साकेता ॥६१॥ अथ भणति कृतान्तमुखोऽतिदूरे कोशला पुरी देवी । अतिचण्डशासनं पुनः कुत एव पश्यसि रामम् ॥६२॥ तथापि च निर्भरस्नेहा जल्पति मम वचनानि । गत्वा भणितव्यः पद्मः सर्वादरेण त्वया ॥६३॥
१. ०लं सीयाए जं जहा०-मु० । २. तुझं इहं अरण्णे, सामिणि ! रण्णं तु-प्रत्य० । ३. ०यव्वो गंतुं सव्वा०-प्रत्य० ।
Jain Education Interational