Paumchariyam Part 04

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 36

५९२
पउमचरियं जह नय-विणयसमग्गो, गम्भीरो सोमदंसणसहावो । धम्मा-ऽधम्मविहण्णू, सव्वकलाणं च पारगओ ॥६४॥ अभवियजणवयणेणं, भीएण दुगुंछणाए अइरेणं । सामिय ! तुमे विमुक्का, एत्थ अरण्णे अकयपुण्णा ॥६५॥ जइ वि य तुमे महायस!, चत्ता हं पुव्वकम्मदोसेणं । तह वि य जणपरिवायं, मा सामि ! फुडं गणेज्जासुं ॥६६॥ रयणं पाणितलाओ, कह वि पमाएण सागरे पडियं । केण उवाएण पुणो, तं लब्भइ मग्गमाणेहिं ? ॥६७॥ पक्खिविऊण य कूवे, अमयफलं दारुणे तमन्धारे।जह पडिवज्जइ दुक्खं, पच्छायावाहओ बालो ॥६८॥ संसारमहादुक्खस्स, माणवा जेण सामि ! मुञ्चन्ति । तं दरिसणं महग्धं, मा मुञ्चहसे जिणुद्दिटुं ॥६९॥ जं जस्स अणुसरिच्छं, अहियं तं तस्स हवइ भणियव्वं । को सयलजणस्स इहं, करेइ मुहबन्धणं पुरिसो ? ॥७॥ मह वयणेण भणेज्जसु, सेणावइ ! राहवं पणमिऊणं । दाणेण भयसु बलियं, बन्धुजणं पीइजोएणं ॥७१॥ भयसु य सीलेण परं, मित्तं सब्भावनेहनिहसेणं । अतिहिं समागयं पुण, मुणिवसहं सव्वभावेणं ॥७२॥ खन्तीए जिणसु कोवं, माणं पुण मद्दवप्पओगेणं । मायं च अज्जवेणं, लोभं संतोसभावेणं ॥७३॥ बहुसत्थागमकुसलस्स तस्स नय-विणयसंपउत्तस्स । किं दिज्जउ उवएसो, नवरं पुण महिलिया चवला ॥७४॥ चिरसंवसमाणीए, बहुदुच्चरियं तु जं कयं सामि ! । तं खमसु मज्झ सव्वं, मउयसहावं मणं काउं॥७५॥
सामिय ! तुमे समाणं, मह होज्ज न होज्ज दरिसणं नूणं ।
जइ वि य अवराहस यं, तह वि य सव्वं खमेज्जासु ॥७६॥ यथा नय-विनयसमग्रो गम्भीर: सौम्यदर्शनस्वभावः । धर्माऽधर्मविज्ञः सर्वकलानां च पारगतः ॥६४|| अभविकजनवचनेन भीतेन जुगुप्सयाऽचिरेण । स्वामिन् ! त्वया विमुक्ताऽत्रारण्येऽकृतपुण्या ॥६५॥ यद्यपि च त्वया महायशः ! त्यक्ताहं पूर्वकर्मदोषेण । तथापि च जनपरिवादं मा स्वामिन् ! स्फुटं गणय ॥६६॥ रत्नं पाणितलात्कथमपि प्रमादेन सागरे पतितम् । केनोपायेन पुनस्तल्लभते मार्यमाणैः ॥६७॥ प्रक्षिप्य च कूपेऽमृतफलं दारुणे तमोऽन्धकारे । यथा प्रतिपद्यते दुःखं पश्चात्तापहतो बालः ॥६८॥ संसारमहादुःखस्य मानवा येन स्वामिन् ! मुञ्चन्ति । तद्दर्शनं महायं मा मुञ्च जिनोपदिष्टम् ॥६९॥ यद्यस्यानुसदृशमधिकं तं तस्य भवति भणितव्यम् । कः सकलजनस्येह करोति मुखबन्धनं पुरुषः ? ॥७०॥ मम वचनेन भण सेनापते ! राघवं प्रणम्य । दानेन भज बलिकं बन्धुजनं प्रीतियोगेन ॥७१॥ भज च शीलेन परं मित्रं स्वभावस्नेहनिकषेण । अतिथिं समागतं पुन र्मुनिवृषभं सर्वभावेन ॥७२॥ क्षान्त्या जय कोपं मानं पुन र्दिवप्रयोगेण । मायां चार्जवेन लोभं संतोषभावेण ॥७३॥ बहुशास्त्रागमकुशलस्य तस्य नय-विनयसंप्रयुक्तस्य । किं दीयत उपदेशो नवरं पुन महिला चपला ॥७४।। चिरसंवसमान्या बहुदुश्चरितं तु यत्कृतं स्वामिन् ! । तत्क्षम मम सर्वं मृदुस्वभावं मनः कृत्वा ।।७५॥ स्वामिन् ! त्वया समानं मम भवेन्न भवेद्दर्शनं नूनम् । यद्यपि चापराधशतं तथापि च सर्वं क्षमस्व ॥७६॥
१. अइरेग-प्रत्य० । २. एत्थारण्णे कह अउण्णा?-प्रत्य० । ३. ०सणं भूयं-प्रत्य० । ४. ०सयं तं चिय सव्वं-प्रत्य० ।
Jain Education Interational