________________
आत्मज्ञानमहाशस्त्रं, छिन्नत्ति कर्मपादपान् । सर्वजातिभयौघेषु, स्वाऽऽत्मज्ञानी हि निर्भयः ॥ ९५ ॥
શ્રી નેમિનાથ જગત્મભુ દ્વારિકાપુરીમાં રાજા શ્રી કૃષ્ણ વાસુદેવને આત્મજ્ઞાનનું મહત્ત્વ પ્રતિબોધિત કરે છે.
આત્મજ્ઞાન માનવીનું મોટામાં મોટું બળ છે. આત્મજ્ઞાન મહાશસ્ત્ર છે. આત્મજ્ઞાનને કારણે જ કર્યો છેદાય છે. આત્મજ્ઞાન રૂપ મહાશસ્ત્ર વડે તે કર્મરૂપી વૃક્ષને છેદે છે. આત્મજ્ઞાન કર્મને કાપે છે. કર્મવૃક્ષનું નિકંદન કાઢી નાંખે છે. કર્મનો કચ્ચકઘાણ વાળી નાંખે છે.
આમ તો આ જગતમાં જાત જાતના ભય અસ્તિત્વ ધરાવે છે. કર્મ બંધાય છે અને ભયનું સામ્રાજ્ય ફેલાતું જાય છે.
આ ભય સર્વ જાતિનો હોય છે.
ભયના સમૂહોઠેર ઠેર ઊભા થયા હોય છે ને આબધા ભય સમૂહોને કારણે માનવી સતત ફફડતો તથા થથરતો રહે છે.
પણ જે આત્મશાનથી છલોછલ ભરેલો છે, જેનામાં સ્વાત્મજ્ઞાન છે, એને વળી ભય શાનો?
એ કદી ભય ન પામે. કારણ કે આત્મજ્ઞાનરૂપી મહાન શરા તે કર્મરૂપી વૃક્ષને કાપી નાખે છે ને જ્યાં કર્મો જ દાતાં હોય, ત્યાં સ્વાત્માની ભય શા માટે રાખે?
शुद्धाऽऽत्मानं विना सर्व, मिथ्या हदि निबोधत । शुद्धाऽऽत्मनि रमन्ते ते, क्रियावन्तोऽपि निष्क्रियाः ॥९६॥
જગત્મભુ શ્રી કૃષ્ણ વાસુદેવને પ્રતિબોધિત કરી રહ્યા છે. શ્રી નેમિનાથ જિનેન્દ્ર દ્વારિકાપુરીમાં પવિત્ર આશયથી પધાર્યા છે.
તેઓ અંધકારને ફેડવા માંગે છે. પ્રકાશ પ્રગટાવવા માગે છે. મનુષ્યનો સૌથી મોટો અને ગાઢ પ્રગાઢ અંધકાર છે અજ્ઞાનનો અંધકાર.
આ અંધકાર ભેદાય તો સર્વત્ર સર્વ સમયે જ્ઞાનનો પ્રકાશ ફેલાઈ રહે.
૧૦૪
