________________
૨૭૪
6
જર્જરિત શરીરવાળી એક વૃદ્ધા વસે છે. તે અમારા પાસે નિત્ય ઘાસના ભારા મંગાવે છે. તેના બદલામાં અમેાને તે ડાશી અન્ન વસ્ર આભરણ ઈત્યાદિ આપે છે. અરે ! તે તે સાક્ષાત્ કલ્પવલ્લી છે કલ્પવલ્લી ! સૂર ખેલ્યા, શું હું તેમને જોઈ શકું છું? તેઓ ખેલ્યા · તું પણ ઉપાડ ઘાસના ભારે ને ચાલ અમારી સાથે તું પણ શું યાદ કરીશ. સૂર પણ ઘાસના ભારા ઉપાડી તે ડોસી પાસે આવી પહોંચ્યા. નવીન પુરુષને જોઇ તે ખેલી : · અરે ! આ અત્યંત દુઃખળા માણસ કાણુ છે?” તેઓ માલ્યા, હે માડી! અમને આ પુરુષ વનમાં મલ્યા છે. આપણા ચરણારવિંદના દનાથે અહી આવ્યા છે. તે સાંભળી વૃદ્ધાએ તેને પાસે ખેલાવી પૂછ્યું, - હું પુરુષ ! તારું નામ શું છે?' તે ખેલ્યા, ‘મારું ધિષ્ટક છે.’ પછી સૂરની પીઠ પર હાથ ફેરવી ડેાશી ખાલી: હું વત્સ ! તું ભલે આવ્યા, તારું શરીર બહુ કૃશ છે માટે તુ મારા ઘેર રહી નિઃશંકપણે રહે. ષિષ્ટ ( સૂર) ખેલ્યા, હે “માત ! જનમથી દુ:ખી છું. હવે હું અહિં જ રહીશ. અને આપની સેવા કરીશ. હવે ષ્ટિને સ્નાન કરાવી ઉત્તમ પ્રકારનાં વસ્ત્રો પહેરાવી, ઉચ્ચ કોટીનુ ભાજન કરાવ્યું–ભાજન કર્યા પછી સહુ સૌની પથારીમાં સૂઈ ગયાં. અહીં ષ્ટિ વિચારવા લાગ્યા. અહીં ઘાસનું કાંઈ પ્રયોજન જણાતુ નથી તેમ જ કોઈ પશુએ પણ દેખાતા નતી. તે પછી રાજ આવતુ ઘાસ કયાં જાય છે? તે મારે જોવુ જોઈ એ એમ વિચારી તે ઢોંગ કરીને સૂઈ ગયા.
:
અહી હવે અડધી રાતે તે ડાશી ઊઠીને બાલી: અરે ! તમારામાંથી કાઈ જાગે છે કે ? ” પરંતુ ઉત્તર ન મળ્યા ત્યારે તે ડોશી કુમ`ત્રના પ્રભાવથી ઘેાડી બની ઘાસ ખાવા લાગી.
